Polityka

Arystoteles

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

83-01-14309-6

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2006

Liczba stron:

233

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Arystoteles, . Polityka. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, 233 s. ISBN 83-01-14309-6

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Arystoteles, .

T1 Polityka

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2006

SN 83-01-14309-6

Bibliografia BibTex:

@Book{ 664, author = "Arystoteles, ", editor = "", title = "Polityka", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2006", address = "Warszawa", isbn = "83-01-14309-6" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Arystoteles,

ED -

TI - Polityka

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2006

SN - 83-01-14309-6

ER -

Netografia (standard APA):

Arystoteles, . Polityka [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006 [dostęp: 22 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/polityka-arystoteles-664.

filozofia, historia filozofii, filozofia polityki

Wybór z Dzieł wszystkich Arystotelesa. Zawiera traktat społeczno-polityczny: Polityka. Przekład, słowo wstępne i komentarz – Ludwik Piotrowicz. Wstępem poprzedził Mikołaj Szymański.

...

Więcej

ISBN/ISSN:

83-01-14309-6

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2006

Liczba stron:

233

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wstęp (Mikołaj Szymański)9
Słowo wstępne do pierwszego wydania (Ludwik Piotrowicz)24
Polityka26
Księga pierwsza26
1. Definicja państwa. Człowiek jest z natury stworzony do życia w państwie26
2. Dom czyli rodzina najmniejszą częścią składową państwa. Niewolnik jako cześć własności domowej. Jego definicja. Niewolnicy z natury i wbrew niej. Stosunek pana do niewolnika29
3. Nauka o gospodarstwie domowym. Sztuka zdobywania własności. Rola pieniądza34
4. Praktyczne wskazania do sztuki zarobkowania40
5. Działem nauki o gospodarstwie domowym jest stosunek męża do żony i ojca do dzieci. Troska o doskonalenie członków rodziny obowiązkiem głowy domu42
Księga druga45
1. Krytyka teorii wyłożonych w Państwie Platona co do wspólności kobiet i dzieci45
2. Krytyka wspólności dóbr50
3. Krytyka dzieła Platona: Prawa54
4. Krytyka ustroju Faleasa58
5. Krytyka ustroju Hippodamosa61
6. Ustrój Lacedemończyków64
7. Ustrój kreteński70
8. Ustrój kartagiński72
9. Ustrój Solona. Ustroje innych państw greckich i ich twórcy74
Księga trzecia77
1. Definicja obywatela. Obywatelstwo przez urodzenie i przez nadanie. Państwo a zmiana ustroju77
2. Cnota dzielnego obywatela a cnota dobrego człowieka81
3. Rożne rodzaje obywateli w rożnych ustrojach84
4. Rożne rodzaje ustrojów: właściwe i zwyrodniałe85
5. Trzy ustroje właściwe (monarchia, arystokracja, politeja) i trzy zwyrodniałe (tyrania, oligarchia, demokracja). Trudność ustalenia ich istoty wynika z rożnego ujmowania celu państwa, a celem tym jest życie szczęśliwe87
6. Kto w państwie winien być decydującym czynnikiem? (ogół? bogaci? cnotliwi? jednostka najlepsza? tyran?). Najlepiej prawa właściwie ujęte90
7. Podstawa˛ wymiaru praw politycznych powinno by być w pewnej mierze wolne urodzenie, przynależność do znakomitego rodu, majątek i cnota94
8. Górujący bezwzględnie cnota˛ winni zajmować przemożne stanowisko w państwie; nie uznające tej zasady demokracje usuwają takie jednostki w drodze ostracyzmu97
9. Cztery rożne rodzaje królestwa: 1) w Sparcie, 2) u ludów barbarzyńskich, 3) dawniej u Greków z wyboru, 4) królestwo za czasów bohaterskich99
10. Piąty rodzaj: pełne królestwo. Różnica miedzy królestwem a arystokracja˛101
11. Strony dodatnie i ujemne pełnego królestwa. Kiedy ma ono uzasadnienie103
Księga czwarta107
1. Ustrój bezwzględnie i względnie najlepszy107
12. Najlepszy ustrój jest ten, przy którym rządzą˛ najlepsi107
2. Plan dalszych wywodów o innych formach ustroju109
3. Przyczyny wielości ustrojów110
4. Demokracja i jej rodzaje114
5. Demokracja a oligarchia. Rożne rodzaje oligarchii. Arystokracja. Rożne rodzaje arystokracji115
6. Politeja czyli mieszanina oligarchii i demokracji118
7. Jak powstaje politeja i jak ją należy urządzać119
8. Tyrania i rożne jej rodzaje121
9. Najlepszym państwem jest to, które opiera się na stanie średnim122
10. Jaki ustrój jest korzystny dla pewnych grup społecznych? Jakie środki stosują oligarchie i demokracje dla utrzymania ustroju?125
11. Części składowe każdego ustroju. Czynnik obradujący127
12. Czynnik rządzący130
13. Czynnik sądzący133
Księga piąta135
1. Przyczyny zmian ustroju. Uwagi wstępne135
2. W jakich warunkach ludzie przystępują˛ do zmiany ustroju, do jakich celów zmierzają, jakie bywają początki i przyczyny zamieszek?137
3. Przykłady zaburzeń i przewrotów w rożnych państwach greckich142
4. Obalenie demokracji w rożnych państwach144
5. Obalenie oligarchii146
6. Obalenie arystokracji149
7. Warunki trwałości ustrojów w ogóle i w szczególności151
8. Obalenie monarchii157
9. Środki sprzyjające utrzymaniu się monarchii, a zwłaszcza tyranii163
10. Krytyka uwag Platona o przemianach ustroju169
Księga szósta171
1. Jak należy urządzić ustrój demokratyczny? Założeniem jego jest wolność, równość i sprawiedliwość. Trudności przy realizowaniu tych zasad171
2. Najlepsza jest demokracja rolnicza. Jak ją urządzić? Po niej idzie pasterska, dalej miejska i, najgorsza ze wszystkich, skrajna, w której wszyscy biorą udział w rządach175
3. Jak zapewnić trwałość demokracji? Postępowanie demagogów a postępowanie właściwe178
4. Jak urządzać oligarchie? Jak im zapewnić trwałość?179
5. Urzędy, rodzaje ich i zakres działania181
Księga siódma184
1. Urządzenie najlepszego państwa. Celem jego jest zapewnić obywatelom życie szczęśliwe, a takim jest życie cnotliwe, wyposażone w środki zewnętrzne umożliwiające dobre uczynki184
2. Wojny i podboje nie są celem państwa, choć państwo musi być i na wojny przygotowane186
3. Życie cnotliwe wymaga aktywności — bo „szczęście leży w działaniu” — a ta może być skierowana zarówno ku celom politycznym, jak i ku rozmyślaniu188
4. Liczba ludności w najlepszym państwie190
5. Państwa obszar, położenie, połączenie z morzem192
6. Jakie cechy charakteru powinni z natury wykazywać obywatele najlepszego państwa194
7. Konieczne człony najlepszego państwa i ich zadania195
8. Naczelne zadania państwa (obrona, zarząd, wymiar sprawiedliwości, służba boża) i kto do ich pełnienia jest powołany196
9. Historyczne uzasadnienie podziału państwa na klasy — podział własności ziemskiej na cześć wspólną i prywatna˛. Ich przeznaczenie. Do uprawy roli najlepiej użyć niewolników198
10. Położenie miasta, jego domy i mury200
11. Świątynie, budynki rządowe, place publiczne202
12. Nawrót do zagadnienia z początku księgi. Szczęście życia polega na cnocie, a to zależy od właściwości przyrodzonych, a nadto od odpowiedniego wyrobienia i rozumu, co zdobywa się przez wychowanie203
13. Obywatele winni być tak wychowani, by zdobyli przygotowanie do swych żądań, by umieli za młodu słuchać, a w starszym wieku rządzić. Fałszywy system wychowawczy Sparty205
14. Jak powinno być ujęte prawo małżeńskie? Wiek małżonków i ich właściwości fizyczne. Okres ciąży. Spędzanie płodu. Granica rozrodczości. Kary za niewierność małżeńską210
15. Wychowanie dzieci. Zabawy ich. Ochrona dzieci przed zepsuciem moralnym. Dalsza nauka212
Księga ósma215
1. Wychowanie winno być rzeczą państwa i takie samo dla wszystkich. Różnice poglądów na cele wychowania215
2. Co powinno być przedmiotem nauczania? Z czterech przedmiotów, które obejmuje wychowanie (gramatyka, gimnastyka, muzyka, rysunki) na szczególną uwagę zasługuje muzyka216
3. Znaczenie innych przedmiotów, zwłaszcza gimnastyki217
4. Wartości wychowawcze muzyki219
5. Czy muzyka powinna stanowić przedmiot nauczania i jakim celom ma służyć? (wychowaniu? rozrywce? Czy szlachetnemu używaniu?)220
6. Czy młodzież winna sama uczyć się śpiewu i gry na instrumentach i na jakich, czy tez˙ tylko wyrabiać w sobie zdolność osadzania piękna?222
7. Rożne rodzaje tonacji i taktów, wartość ich dla celów wychowawczych224
Bibliografia228

Wstęp

jednychuczonychdoszukaniawdzielewtrętwpochodzącychodinnychautorw,

ainnychdoprzypisywaniarżnychczęściPolitykirżnymokresomwżyciu

Arystotelesa,ktregopoglądymiałybysiędiametralniezmieniaćzbiegiemczasu.

Międzyautoremaredaktorem

Wspomnianekłopotyzuchwyceniempoglądwautorawiążąsięwdużejmierze

zestylemdzieła.PrzeznaczonedlaszerszejpublicznościdialogiArystotelesa,sławne

zwytwornościstylu,zachowałysięjedyniewefragmentach.Polityka,podobniejak

innepisma,ktreprzetrwałydonaszychczasw,mapostaćraczejnotatekdo

wykładuniżspjnegotraktatu.Zdrugiejstronywidzimywniejśladyopracowania

redakcyjnego,jakchoćbyznajdującesięnapoczątkuksięgiVIzwięzłeprzypomnie-

nietego,codotądpowiedzianooustrojachpaństw,izapowiedźdalszychwywodw.

Rodzisiępytanie,ktodokonałtychzabiegwredakcyjnych.Czysamautor,czy

ktryśzjegonastępcw?Wtymostatnimwypadkumożesięzrodzićpodejrzenie,że

redaktornieograniczyłsiędouporządkowanianotatekmistrzaidowprowadzenia

dotekstuuwag,ułatwiającychczytelnikowiorientacjęwdziele,leczżeingerowałon

rwnieżwtreśćPolityki,umieszczającwniejwłasnepoglądy.

TakimredaktoremmgłbyćTeofrast—najwybitniejszyinajpracowitszy

uczeńArystotelesa.JużwXIXwiekuzauważonodużązbieżnośćstyluobu

uczonych

.Płwiekutemujedenzbadaczyniemieckichwysunąłtezę,żeto,co

uważamydziśzadziełaArystotelesa,jestedycjąopracowanąprzezTeofrastapo

śmiercimistrza(ktryzmarłwroku322p.n.e.).NadcałościązbioruTeofrast

miałbypracowaćwlatach320-300,wtymnadPolitykąwlatach315-300.

WolneodingerencjiTeofrastabyłybytylkoteczęścidzieła,wktrychwidać

wyraźnąaprobatędlapoglądwPlatona,czyligłwniedwieostatnieksięgi

KsięgitezresztąwyrżniająsięwyjątkowąwzachowanychpismachArystotelesa

starannościąstylu,wskazującąnato,żemamydoczynieniazostatecznąwersją

autorską

.NiemogłabynatomiastbyćdziełemsamegoArystotelesazawartawII

księdzePolitykikrytykaPaństwaiPrawPlatona,gdyżpoglądyzałożyciela

Akademiisątamprzedstawionenierzetelnie,mamydoczynieniawręczzich

karykaturą.NiepotraktowałbytakswojegomistrzaArystoteles,cobykazało

sądzić,żeautoremtychwywodwjestTeofrast

NajsławniejszymdodziśdniadziełemTeofrastasąCharaktery.Wielubadaczy

dopatrujesiępodobieństwamiędzyznajdującymsięwIIksiędzePolitykiopisem

R.Eucken,DeAristotelisdicendiratione,Gottingae1866,itenże,ÜberdenSprachgebrauch

desAristoteles,Berlin1868,cyt.wewstępieJ.Aubonnetadoedycjiiprzekładufrancuskiegoks.IiII

Polityki(Aristote,Politique,ks.I,cz.II,Paris1960,s.CXIV,przyp.3,dalejcytowaneAubonnet).

J.Zürcher,Aristoteles’WerkundGeist,Paderborn1952:cyt.przezAubonneta,s.CXIII-CXIV.

Zob.wstępdoedycjiAubonneta,s.C,przyp.3.AubonnetpowołujesięnaF.SusemihlaiR.D.

Hicksa.

E.Bornemann,Aristoteles’UrteilüberPlatonspolitischeTheorie,„Philologus”79(1923),

s.70-158,iZürcher,op.cit.,s.49inn.,cyt.przezAubonneta,s.CXIV,przyp.3.

Brak wyników

Polityka

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra