Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wartykule
Nōczyliumiejętność
,zamieszczonym
nałamach„Didaskaliów”zpaździernika2001roku,
Rodowiczokazujesięznaczniebardziejradykalna
wswojejnegatywnejopiniiotymsamymzjawisku.
NajpierwprzytaczaonapełnezachwytusłowaClaudela
oteatrze
nō
,poczymkonstatuje:
„Wrażeniategoniewywarłoiniemogłobynigdy
wywrzećkabuki,pozostająceprzecież[wprzeciwieństwie
do
nō
]wżywymstrumieniuprzemianspołecznych
–wsensienatychmiastowegoreagowaniarepertuarem,
treściąiformąnadziejącysięwokółdramatspołeczny
transformującejsięJaponii.Toznurtukabuki(wjego
dalekiejodnodzeshimpa)pochodziłatrupaOtojirō
KawakamiiSadaYakko,którzypodbiliEuropę,awtym
iPolskęw1902roku,aniez
nō
.Twierdzęjednak,
żeprawdopodobnieSadaYakkoiKawakamiprezentowali
wporównaniuz
nō
kiczibanał.Niestety!”35.
Tenkategorycznyosąddokonanyzostałwtym
wypadkunajwyraźniejjakbyzwewnątrz
nō
,bez
uwzględnieniajakiegokolwiekkontekstuczykontekstów,
przedewszystkimhistorycznegoikulturowego.Sprawa
wydajesięjednakżeowielebardziejskomplikowana.
CzyżbyludzieformatuPablaPicassaiAuguste’aRodina
gloryfikowaliestetycznykiczibanał,malującpod
wpływemfascynacjiiuwiedzeniawyjątkowąsztuką(bo
jakżeinaczej?)tańczącąSadęYakkoczyrzeźbiąc
popiersieHanako(Rodinwykonałpięćdziesiąttrzystudia
jejtwarzy)?Niewątpliwie
shinpa
byłaijestuważana
wJaponiizaznacznieniższygatuneksztukiniż
nō
,ajednakdoświadczeniehistorycznewskazujenato,
żewkażdymrodzajuteatruzdarzająsięzjawiska
napoziomieprawdziwiemistrzowskim.Zdrugiejstrony
istniejecośtakiegojakpewnegorodzajuterror
współczesnychnamocen,gustówiprzesądóworaz
rzutowanieichwprzeszłość.Takasytuacjamapoprawić
naszesamopoczucieipotwierdzićnaszewłasne
oczekiwania,żejednakdokonujesięjakiśpostęp
wsztuce.Dlategoteżnajlepiejusankcjonowaćtakie
opinieargumentamiuważanymizanaukowe,wtedy
