Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
13
całegookresu1905–1918.Pozwalajednakzorientowaćsięwpolitycznychogranicze-
niach,wjakichfunkcjonowałopolskieżycieteatralne.Sąpozatyminformacjeopróbach
realizacjiprzezPolakówrozmaitychspektaklikonspiracyjnych.Zpolicyjnychraportów
możnasięrównieżdowiedziećonastrojachpanującychwśródspołecznościpolskiejoraz
wzajemnychrelacjach,współpracyiantagonizmachpomiędzyróżnymitowarzystwami,
wtymtakimi,którepatronowałyrozwojowiżyciateatralnego.
Innyważny,znówniestetyniekompletnyzbiór,stanowiąmateriałykijowskiejcen-
zury.Zawierająoneprzedewszystkimlistypolskichksiążekdopuszczonychdodruku
wkolejnychlatach,wtymtekstówdramatycznych.Znajdująsiętamteżrękopiśmienne
notatkicenzorskie,uzasadniająceprzyczynyniedopuszczeniadoprezentacjiniektórych
sztuk,jakieznalazłysięwpropozycjachrepertuarowychpolskichzespołów.
Drugiezprzywoływanychtuarchiwów,PaństwoweArchiwumObwoduKijowskie-
go,posiadarównieżmateriałyzgromadzoneprzezówczesnyMiejskiWydziałArchitek-
turyiKomisjęBudowlaną.DotycząonepróśbStanisławyWysockiejozgodęnalokali-
zacjęTeatru„Studya”.Dziękinimmożemysięzorientować,wjakichpunktachKijowa
artystkazamierzałaotworzyćswójteatr,alenieotrzymałazgodyarchitektów.Ogromną
wartośćprzedstawiają,wtymsamymzbiorze,planysaliteatralnejiwidowni,atakże
pozostałychpomieszczeńlokaluprzyulicyKrugło-Uniwersyteckiej,wktórymartystka
ostatecznieotrzymałapozwolenienapowadzeniedziałalnościartystycznej.Wartopod-
kreślić,żedziękitymdokumentommożemyprecyzyjnieustalić,wktórymzzachowa-
nychdodziśbudynkówmieściłsięTeatr„Studya”.
Dwakolejnekijowskiearchiwa,CentralnePaństwoweArchiwum–MuzeumLi-
teraturyiSztukiUkrainyorazPaństwoweArchiwum–MuzeumSztukTeatralnych,
FilmowychiMuzycznychUkrainyposiadająpojedynczeafisze,atakżezdjęcia,plany
iopisybudynkówteatralnychwynajmowanychprzezpolskiezespoły.Spośródinnych
kijowskichzbiorówarchiwalnych,wArchiwumInstytutuSztuki,FolkloruiEtnologii
UkraińskiejAkademiiNaukorazPaństwowymArchiwumMiastaKijowaznaleziono
materiałyofunkcjonowaniupolskichinstytucjikulturalnych,społecznychioświato-
wychwKijowie,będącychorganizatoramiróżnych,okolicznościowychprzedstawień,
atakżedokumentyożyciuteatralnymzespołówinnychnarodowości.Wksiążcewy-
korzystanopozatymmateriały(zdjęcia,afisze,listyitp.)zprywatnychzbiorówreżysera
FiodoraNiroda,aktorkiHannySadowskiej-SzalobrytihistorykaLeonidaLubimskiego.
Wszystkieonezostałyprzekazaneautorowijeszczewtrakciepisaniadysertacjidoktor-
skiej,wlatach1992–1994.
Niezwykleistotnymźródłeminformacjibyłateżprasa,wydawanawjęzykupolskim,
rosyjskimiukraińskimzarównowKijowie,innychmiastachcarskiegoimperium,jak
inatereniekraju.Wsumieprzejrzanychzostałokilkadziesiąttytułów,przyczymrocz-
niki1917–1918mająbardzowielebraków.Najwięcejfaktówożyciuteatralnymprzy-
nosiła,cooczywiste,prasapolskawKijowie.Wsumiewydawanychbyłoponad20
tytułów:dzienniki,tygodniki,miesięcznikiorazczasopismaśrodowiskowe,branżowe
ispecjalistyczne.Poszczególnepismareprezentowałybardzoróżneśrodowiskaspołecz-
neiopcjepolityczne–odkonserwatywnego„DziennikaKijowskiego”ponajbardziej
demokratyczny„GoniecKijowski”.Jedyniekilkatytułówbyłowstanieutrzymaćsię
