Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ3
„Więzyserca”
Chociażmamaiciotkaczęstoopowiadałymioswoichrodzicach,nigdy
niesłyszałemodnichopowieściotym,jakmoidziadkowiestalisięsobie
bliscy.Gdyzpomocąprzyjaciółodczytałemlistyznalezionewmieszka-
niuDoris,ukazałamisięzdumiewającahistoria.Korespondencjaroz-
poczynasięlatem1904roku,kiedyDawidmiałdwadzieściatrzylata,
aAmaliadwadzieściasześć.ObojebylistudentamiUniwersytetuWie-
deńskiego:onstudiowałfilologięklasyczną,ona–matematykęifizykę;
obojepochodzilizwykształconychrodzinmorawskichŻydów.Dawid
zajmowałpokójuciotki,aAmaliamieszkałazmatką.Jejojciecnieżył
jużoddziewięciulat.MatkaAmaliiurodziłaczternaściorodzieci,zktó-
rychjednozmarłowniemowlęctwie,adwojewniecostarszymwieku.
SpośródżyjącegorodzeństwaAmaliabyłajednąznajmłodszych,agdy
poznałaDawida–jedynąniebędącąwzwiązkumałżeńskim.Tamtego
lataprzebywałazbliskąsercukrewnąnaletniskuwMödling–małej,
podwiedeńskiejmiejscowości.Austriackieuczelniezaczęłyprzyjmować
kobietynastudiadopierow1897roku.PoczątkowoAmalianiemyślała
ostudiach.Decyzjęoichrozpoczęciupodjęładopieroporozmowie
zuniwersyteckimiaktywistami,wyszukującymiuzdolnionedziewczęta
inakłaniającymijedopodejmowaniadalszejnauki.Osoby,którezłożyły
