Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Od„fuj!”do„och!”ijaktamdojśćwsposób
racjonalny
Przypuśćmy,żektośzałożyłbyszkołęspecjalniepoto,bysłu-
żyłapoprawiezdolnościumysłowychifizycznychjejuczniówl
Załóżmy,żecelemtejszkołybyłoby,abyuczniowieopuszczali
jąnietylkobardziejinteligentni,zdrowsiisprawniejsifizycznie
niżwchwilijejrozpoczęcia,aletakże,byopuszczalijąbardziej
inteligentni,zdrowsiisprawniejsifizycznieniżabsolwenci
każdejinnejszkołylZałóżmydalej,żetwórcytejszkołytwier-
dzilibynietylko,żemogątoosiągnąć,ależeichuczniowie
będąbardziejinteligentni,będąsięcieszyćlepszymzdrowiem
idłuższymżyciemorazbędąbardziejsprawnifizycznieiumy-
słowoniżjakiekolwiekdzieciwhistoriilPrzypuśćmy,żegrupa
pedagogów,oczywiściewybitnych,owielebardziejbłyskotli-
wychniżktokolwiekznanydotejpory,faktycznieopracowała
metodęosiągnięciategocelu,naprzykładtworzącprogram
rozwojuedukacyjnegoifizycznegolJakapowinnabyćnasza
reakcja?
Nasząreakcjąbyłobyoczywiściezdumienie;byłobyto
zpewnościąbezprecedensowewydarzenie-przełomwedu-
kacjilAleczypowinniśmysięcieszyć?Czypowinniśmypo-
witaćtakiprzełomzzadowoleniem?Możemyoczywiściebyć
sceptyczni,możemywątpićwtakieekstrawaganckietwier-
dzenia,alejeślidałobysięjepodtrzymać,toczychcielibyśmy,
35
