Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Polśniącychliściachślizgałysiępromieniesłoneczne.
Białestokrociedrżaływśródtraw.
PochwililordHenrykspojrzałnazegarek.
—Muszęjużiść,Bazyli—wyszeptał—zanimpójdę,
chciałbymjednakusłyszećodpowiedźnamojeniedawne
pytanie.
—Cozapytanie?—rzekłmalarz,niepodnoszącoczu
utkwionychwziemi.
—Wieszdobrze.
—Niewiem,Henryku.
—Więcjepowtórzę.Musiszmiwytłumaczyć,
dlaczegoniechceszwystawićportretuDorianaGraya.
Chcęznaćprawdziwąprzyczynę.
—Powiedziałemcicałąprawdę.
—Wcalenie.Wskazałeś,żewportretzbytwiele
włożyłeśsamegosiebie.Nie,tobyłobydziecinne.
—Henryku—rzekłBazyliHallward,patrząc
muprostowoczy—każdyportretmalowany
zprzejęciemjestportretemartysty,niemodela.Model
totylkoprzypadek,okoliczność.Niejego,alesamego
siebieujawniamalarznapłótnie.Przyczyną,dlaktórejnie
chcęwystawićobrazu,jestobawaodsłonięciatajemnicy
mejwłasnejduszy.
LordHenrykroześmiałsię.
—Jakiejżto?—zapytał.
—Powiemci—powiedziałHallward,alepojego
twarzyprzeszedłwyrazzmieszania.
—Zciekawościąsłuchamcię,Bazyli—podjął
towarzysz,patrzącnaniego.
