Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MartynaGoszczyckaRW2010Potępienie
tłoczno,dusznoiciasno–czegoHarunienawidził.AlePlagebyłaobokiwszystko
innetraciłoznaczenie.
Przecisnęlisięmiędzygrubym,skręconympniemakrzywoustawionymstołem,
zktóregojakimścudemniezsuwałosięjedzenie.Wyminęligrupkęchichoczących
Alchemikówiznaleźlibardziejustronnemiejsceoświetloneblaskiempobliskiego
samotnegoogniska.
Albinoskaotrzepałaczarnąprzewiewnąsukienkęiwyjęłazwłosówkilka
zaplątanychwniegałązek.Zlustrowałaotoczeniechłodnymwzrokiem.Wokoło
pulsowałoodmigoczącychzaklęćKapłanówiAlchemików,śmierdziałopotem
ialkoholem,ktośsięprzewrócił,ktośwyciągnąłsztylet,ktośkomuśgroził,gdzieśtam
obściskiwałasięjakaśpara...
ZniesmaczonaPlageskrzywiłaustaioparłasięopień.Pochwiliuniosłaręce,
złapałagałąźponadswojągłowąizawisłananiej,machającnogami.
–Głośno,śmierdziinadodatekniemacorobić.Chybaniepotrzebnietu
przyszliśmy.
Harupowiódłwzrokiempojejwyprężonejsylwetce,posukience,któraowijała
sięwokółkolaniud.Potemzerknąłnajejznudzonątwarziuśmiechnąłsię
łobuzersko.
–Acochciałabyśrobić?
–Niewiem.Zabićkogoś?
–Atrochęmniejkrwawo?
–Tylkonieprośmniedotańca–parsknęła,nadalkołyszącsięnagałęzi.–Bo
pożrąnaswzrokiem.
–Jużtorobią.–Haruzauważyłkilkazawistnychspojrzeń.–Aletylkociebie
pożerająwzrokiem,mniepróbująnimzabić.
–Nieprzesadzaj.–Puściłagałąźiwylądowałazgrabnienaziemi.–Mam
pomysł.Chodźmypotrenować.
13
