Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ogółowi
społeczeństwa
wiedzy
i
programów
samokształcenia,
które
mogłyby
zwiększyć
codzienne
poczucieszczęściaizadowoleniezżycia,byłabywysoce
pożądanaikorzystna(Fordyce,1977,s.511).
Formułującpowyższestanowisko,Fordycewytyczyłkierunekbadań
podjętydopieropowielulatachprzezprzedstawicielipsychologii
pozytywnej.Naszczególnąuwagęzasługujepostulat,abymetodą
gromadzeniawiedzyoszczęściubyłeksperymentpsychologiczny.
Fordycepodkreślarównież,żewiedzaointencjonalnymkształtowaniu
szczęściamożebyćużytecznazarównodlaosóbzajmującychsię
profesjonalnąpomocąpsychologiczną,jakidlaosóbzpopulacji
ogólnej,któremogąwykorzystywaćtegorodzajuwiedzędo
kształtowaniaswegocodziennegostylużycia—podobniejakludzie
modyfikują
swój
styl
życia
w
obliczu
nowych
informacji
ouwarunkowaniachzdrowia.Obatwierdzeniastanowiągłówne
założeniapsychologiipozytywnej(SeligmaniCsikszentmihalyi,2000).
PomimosukcesubadańFordyce’atennurtbadańdługoniespotkałsię
zpowszechnymzainteresowanieminiezyskałwielukontynuatorów.
Źródełpsychologiipozytywnejmożnaszukaćjeszczewcześniej.
Postulaty
poważnego
traktowania
pozytywności
pojawiały
się
wpsychologiiwpracachpsychologówhumanistycznych.Takie
stanowiskoreprezentowałAbrahamMaslow,jedenzojcówzałożycieli
psychologii
humanistycznej,
do
której
psychologia
pozytywna
bezpośredniosięodwołuje.Jużpółwiekuprzedpowstaniem
psychologiipozytywnejpisał:
Psychologia
jako
nauka
odniosła
znacznie
więcej
sukcesów
w
obszarze
negatywnym
niż
pozytywnym.
Powiedziałanambardzodużooludzkichograniczeniach,
chorobach,grzechach,leczniewieleojegopotencjałach,
cnotach,
osiągalnych
aspiracjach
lub
szczytach
