Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zopracowańnaukowychwynika,żedzieciomzzespołem
Aspergeraczęstobrakujepewnościsiebiewsytuacjachspołecznych.
Pomyślnywynikmojegoeksperymentupodziałałjakdoraźna
kuracja,alewśródrodzicówznowuprzeważyłyreakcjenegatywne–
zaczęlikrzyczećnadzieci,aniektórzynawetpróbowaliściągnąćje
zestołównaziemię.Wyraźnieważniejszedlanichbyło
przywiązaniedokonwencjispołecznychniżpostępy,których
dokonałoichpotomstwo.
Byłemprzekonany,żeskuteczniezrealizowałemswójcel,Julie
zaśnienalegała,żebyśmydalejomawializagadnieniagenetyczne.
Odniosłemwrażenie,żerodziceoddalisięanalizienowych
umiejętności,którychnauczyłysięichdzieci,iwyszli,nie
nawiązujączemnądalszychinterakcji.Byładopierosiódma
czterdzieścitrzy.Doskonaływynik.
Kiedypakowałemlaptopadotorby,Juliewybuchnęłaśmiechem.
–OmójBoże–powiedziała.–Muszęsięnapić.
Niebyłempewien,dlaczegopodzieliłasiętąinformacjązkimś,
kogoznaładopieroodczterdziestusześciuminut.Jateż
zamierzałemspożyćpewnąilośćalkoholupopowrociedodomu,ale
niewidziałempowodu,żebypowiadamiaćotymJulie.
–Wiepanco?–kontynuowała.–Nigdynieużywamysłowaaspi.
Niechcemy,żebyczulisięjakczłonkowiejakiegośwyjątkowego
klubu.
Byłtokolejnyprzykładnegatywnegomyśleniauosoby,której
płaconozato,żebysłużyłaradąizachętą.
–Jakktośwrodzajuhomoseksualistów?–zapytałem.
–Trafiłpanwdziesiątkę–potaknęłaJulie.–Alewichprzypadku
chodziocośinnego.Jeżelisięniezmienią,nienawiążąnormalnych
relacji.Nieznajdąpartnerówżyciowych.–Posłużyłasięrozsądnym
argumentem.Doskonalejąrozumiałem,bosammiałempewne
