Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mogłobyćtak,jakwcześniejmówiłem–odezwałsiępochwili.
–Alemogłobyćteżzupełnieinaczej.Musimyzabraćpaniądoszpitala
naobserwację.
–Nigdyniebyłamwszpitalu–zaczęłamsiębronić.–Mam
mnóstwopracy.Zlecenia,projekty.Zadwadzieściaparędniślub.
Jeszczewielerzeczymuszęzałatwić…
–Napanimiejscubymsięnieupierał–powiedziałzdecydowanie.
Nagleprzeraziłamnietajegostanowczość.
–Mapaniprawosamodzielniedecydować–tłumaczył.–Alebym
nieradził…Tomożebyćomdlenieortostatyczne,alemożetobyć
początekczegośpoważnego.
Poważnego?–powtórzyłamzanimwmyślach.–Coonmówi?
Jeszczepięćminuttemubyłpewien,żespadłomiciśnienie,ateraz
naglemniestraszy.
–Haniu,niewygłupiajsię.Jedziesz!–usłyszałamgłosBartka.
Musiałstaćgdzieśzamojągłową,bogoniewidziałam.–Jedziesz
ikoniec.Jatamzachwilębędę.Pojadętaksówką.Dojakiegoszpitala
jąpaństwozabieracie?
–Dowojewódzkiego,naneurologię.
***
Przestałamprotestować,boświatznowuzawirował,ichgłosy
brzmiały,jakbywydobywałysięzestudni,atwarzlekarzastałasię
rozmazanąplamą.Przewiezionomniekaretkąnaneurologię.
–Jestpaniwciąży?–zapytałaprzyjmującamnienaoddział
lekarka.
–Nie.
–Jestpanipewna?
–Jestem.
–Tobardzoważne.Niewszystkiebadaniadasięzrobićwciąży.
