Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nabrałspecyficznegozabarwienia–oilewdobie
zaborówczywIIRPmalarzlubrzeźbiarznierzadko
bywałorędownikiem„sprawypolskiej”,otylepowojnie
artystabądźrealizowałzałożeniapolitykikulturalnej
państwa,bądźzamykałsięwwieżyzkościsłoniowej
twórczościautonomicznejiapolitycznej.Obiegrupy
wieleróżniło;wklasycznymstudiumpokazał
toAleksanderWallis,dzielącspołecznośćartystów
na„robotnikówsztuki”wykonujących„zawód”plastyka
orazwąskie„środowisko”,któredzierżyło–jak
powiedzielibyśmydzisiaj–władzęsymboliczną2.Ale
jednychidrugichłączyłocośistotnego:negatywny
stosunekdo„społecznościfilistrów”.Artyścirealizujący
państwowezleceniaplastyczneinterpretowaliten
podziałzgodniezoficjalnądoktryną–„filister”
topoprostu„burżuj”,którywykorzystujesztukęjako
jeszczejedenatrybutklasowejdystynkcji.
Przedstawiciele„środowiska”równieżniepoważali
„filistra”,jednak–bytakrzec–zodwrotnejstrony
klasowegopodziału.Dlarelatywniewąskiejgrupy
uznanychtwórcównowoczesnychokreślenie
to–copokazujechoćbydyskusjazorganizowanaprzez
redakcję„BiuletynuZPAP”w1980roku3–oznaczało
drobnomieszczanina,którynierozumie
wyrafinowanychkodówsztukiwysokiej.Itowłaśnie
jegopoślednimgustomniemożeulegaćartysta.
„Powinienraczejumrzećzgłodu”.
W1986rokumodeltenwłaśnieodchodził
doprzeszłości.Wrazznimprzemijałazrodzona
powojnieorganizacjażyciaartystycznego–wrazzjej
kulturą,środowiskowymihierarchiami,infrastrukturą,
