Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zażenowaniem)oglądamy„Hitlera”,aprzecieżnie
Hitlera,„olimpiadęz1936roku”,aprzecieżnie
olimpiadęz1936roku.Podwpływemfilmowego
geniuszuRiefenstahl„treść”–choćbywbrewwoli
reżyserki–zaczynagraćrolęczystoformalną.
Dziełosztuki,oilejestdziełemsztuki,niemoże
–niezależnieodosobistychintencjiartysty
–zaczymkolwieksięopowiadać.Najwięksitwórcy
zyskująwzniosłąneutralność.Wystarczypomyśleć
odziełachHomeraiSzekspira,odstulecianalizowanych
przezuczonychikrytyków,którzynapróżnousiłują
wydobyćznichkonkretne„poglądy”nanaturę
człowieka,moralnośćispołeczeństwo.
SpójrzmyteżponownienatwórczośćGeneta–chociaż
tuznajdujemydodatkowedowodynapoparcie
wysuwanejprzezemnietezy,jakożeintencjeartysty
sąnamznane.Czytającjegodzieła,możnaodnieść
wrażenie,żeoczekujesięodnasaprobatyokrucieństwa,
zdradliwości,rozwiązłościimorderstwa.Niemniej,oile
jegotekstysąistotniedziełamisztuki,Genetzaniczym
sięnieopowiada.Genetzapisuje,pochłania,przemienia
własnedoświadczenie.Zresztąsamproces
przemienianiajestewidentnymtematemjegoksiążek:
sątonietylkodziełasztuki,aletakżedziełaosztuce.
Jednaknawetgdy–jaktozazwyczajbywa–owo
przetwarzaniedoświadczenianiejestdlatwórcy
pierwszoplanowe,właśnieonoprzyciąganasząuwagę.
To,żepostacizksiążekGenetaodstręczałybynas
wrealnymżyciu,jestbezznaczenia.Podobnystosunek
mielibyśmyprzecieżdowiększościpostaciz
Króla
Leara
.AtrakcyjnośćGenetapoleganaunicestwianiu
