Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zupełnieniewiedziała,conatopowiedzieć.Siedzieli
wmilczeniu,aIzaspoglądałanazaciśnięteszczęki
Maćka.
Musiałjąstraszniekochać.
Cieńdobudówki
padałteraznajegopoliczkiiprzypominałciemny
zarost.NagleIzauświadomiłasobie,żewidziałajuż
kiedyśMaćka,itowtakichokolicznościach,
żenajchętniejchciałabyonichzapomnieć.
–Igdziejesttentwójtłumacz?–Marzena,koleżanka
zrokuIzyijejświadek,przytupywałanerwowo.
–Niemampojęcia.–Izawślubnejgarsonce
cochwilapodchodziładoschodów,żebyzerknąć
nawejściedopałacuślubów.–Przecieżzapisałsobie
termin.
–Dobrzecitak.–Marzenabyłacorazbardziej
oburzona.–Mówiłamci,żebywziąćkogośznaszych.
Aletymusiałaśsięzdecydowaćnajakiegośobcego
typa.
Kjellstałzdezorientowanyipróbowałcokolwiek
zrozumiećzżywiołowejgestykulacjiswojejprzyszłej
szwagierkiLucyny.Jejdzieci,AdrianiPatrycja,
korzystającztego,żeniktnanichniezwracauwagi,
ślizgałysiępokorytarzu.
–Izuś,zachwilęroztopięsięwtymupale,atwoje
tortyszlagtrafi–denerwowałasięmatkaIzy.
Pocozatemubrałasięwtęprawiezimowągarsonkę,
adotegopoliestrowąkremowąbluzkę,pomyślała
zwściekłościąIza,alepochwilisamaskarciłasię
wmyślach.Przecieżniemiałapieniędzynazakup
nowej.Matkaitakwypruwałasobieżyły,żeby
zorganizowaćślubswejdrugiejcórkiitenskromny
poczęstunek.
–Wyjątkowoupalnyczerwcowydzień–powiedział
Kjell,wachlującsięzabranąLucynietorebką.–Czynie
mogęimpowiedzieć,żerozumiempopolsku?
–Awjakimjęzykuchceszimtopowiedzieć?Niestety,
musibyćtłumaczprzysięgły–syknęłazezłością
Marzena,bezskrępowaniapubliczniepoprawiając
spódnicę.
KolejkadoślubuIzyiKjelladawnominęłaizdużym
