Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Przepraszam–wykrztusiławobujęzykach.–Nagle
mnieponiosło.
–Pięknejkobieciewybaczasięwszystko–rzucił
pompatycznierudzielec.–MamnaimięBengt.
–Iza.–Podałamurękę,lękającsięspojrzećnajego
towarzysza.
–MaciekNagórski.–Samwyciągnąłdoniejrękę,
którąIzauścisnęłazewzrokiemwbitymwpodłogę.
–Czegosięnapijesz?
–Herbaty.
–Chybażartujesz.
Izapróbowałaprotestować;niemożepićalkoholu.
Jejorganizmpoprostugonietolerowałizawsze
wystarczałaminimalnadawka,abyskutecznie
wprowadzićjąwstannieważkości.„Brak
dehydrogenazy”,brzmiałaopinialekarska,alenie
przekonywałotoaniBengta,aniMaćkaipochwiliIza
siedziałaprzystolikupomiędzyobumężczyznami,
aprzedniąstałkieliszekwermutu.Westchnęłaiwyjęła
ztorebkipaczkęniebieskich„Blendów”.Jejpierwsza
paczkapapierosów...odczterechlat.Kupiłajeprzed
wejściemnapromjakonagrodędlasamejsiebie.
Zaciągnęłasięmocno,ignorującpostawionyprzednią
alkohol.
–Jedzieszdodomunawakacje?–spytałMaciek,
odstawiającnastółkufelpiwa.
–Wracamnastałe.Rozwiodłamsięzmężem
–mruknęła.Zdajesię,żeoddymuzaczynałokręcićsię
jejwgłowie.
–Nonie,niedowiary.ToprzecieżBill–ucieszyłsię
nagleBengtnawidokwchodzącegodobarumężczyzny.
–Niewidziałemgowieki.
Podniósłsięszybkozestołkaizszerokorozwartymi
ramionamiruszyłwstronędawnoniewidzianego
kompana.
IzazostałaprzystolikusamazMaćkiem.Nadal
obawiałasięnaniegospojrzeć.
–AtymieszkaszwSzwecji?
–Nie,wracamztłumaczeniawSztokholmie.Jestem
