Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dyscyplina,zasługującanamianoteologiimatematyki.Mogłabysię
onastaćczęściąjużistniejącegoprojektuteologiinauki[3].
Jednymzważnychzadańteologiinaukiwinnobyćzrozumienie
metodologicznegofaktu„samozwartości”naukowychteorii,
toznaczytego,żełańcuchnaukowychwyjaśnieńpowinienzawsze
pozostawaćwewnątrznaukowejteorii,wżadnymmiejscunie
odwołującsiędo„wyjaśnieńzewnętrznych”(wtymtakże
teologicznych).Zteologicznegopunktuwidzeniaodpowiadałoby
tozasadziestwierdzającej,że„Bógniezostawiaśladów
weWszechświecie,ponieważcałyWszechświatjestjegośladem”.
Zasadatadobrzewpisujesięwaktualnydziśnurtteologii
chrześcijańskiej,zwanyteologiąnieinterwencjonistyczną.
Naukajestdziałalnościączłowieka,awgłębokimtlewszystkich
działańczłowieka–oiletylkotowarzyszyimminimum
intelektualnejrefleksji–zawszekryjąsięwielkietematyfilozofii
iteologii.
*
Pozostajejeszczerzucićokiemnacałościowąkompozycjętegotomu.
Rozdziały1i2stanowią„gładkieprzejście”odBogaigeometrii
doobecnychrozważań.TamtaksiążkakończyłasięnaNewtonie;
tarozpoczynasięodrefleksjinaddziedzictwemNewtona.Rozdział
1nazasadziekonkurencji.ChociażLeibnizproponował
konkurencyjnąwstosunkudoNewtonainterpretacjęfilozoficzną,
kładłjednakpodwalinypodtęsamąfizykęklasyczną.Rozdział
2omawiadziedzictwoNewtonanazasadziekontynuacjiirozwijania.
Newtonbyłskłonnysądzić,żewzasadziezakończyłjużbudowę
gmachumechanikiklasycznej.Niedoceniałwłasnegoosiągnięcia.
Zbudowałpodstawy,alekryłsięwnichogromnypotencjałdalszego
rozwoju.DziełoNewtonapodjąłEuleriwskazałdrogękolejnych
dokonań.
Wrozdziale3zawiązujesięfilozoficznywątekdramatu
rozgrywającegosięwokółgeometrii.SukcesyNewtonowskiejfizyki
byłytakwielkie,żedomagałysięfilozoficznegouzasadnienia.
