Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żedostrzegawjegooczachśladpanikiprzemieszanejzwściekłością.
–Nikomuniepowie–dodałaszybko.AuraCaleba,choć
przytłumiona,zawibrowała.Jagodaniechciałasprawdzać,czyBlythe
wobecnymstaniejestzdolnydorzucaniazaklęć.–Alechcę,żeby
tobyłojasne.Mojauczennicaniemaztąumowąnicwspólnego.
Trzymajsięodniejzdaleka.
–Tobędzietrudne,skoroparędnispędzimypodjednymdachem.
Uspokoiłsię,przynajmniejtrochę.Jeżelimagbrałsobieucznia,
byindywidualnieszkolićgowwąskiejgałęzimagii,zazwyczaj
wymagałodniegowypełnianiapoleceń.Więziłączącenauczyciela
iucznianiebyłymożeobecnietakmocnejakwprzeszłości,kiedy
adeptówpętanoprzykazemposłuszeństwa,alewciążodgrywały
znacznąrolęwtejrelacji.
–Nieodzywajsiędoniej,nieuśmiechaj,niepróbujpodrywać
isiedźwsalonie,awszyscybędązadowoleni.
–Powiedziałaśjej,kimjestem?
Jagodapokręciłagłową.Calebzulgąwypuściłpowietrze.
–Dobrze.Niechtakzostanie.
–Jakrozumiem,mamyumowę?
–Mamy–mruknął.–A.Jeszczejedno.Chciałbymzaznaczyć,
żeniezbędnapomocobejmuje…
–Aha?
–Załatwieniemijakiejśbluzy.Twojebyłybynamnietrochę
zamałe,askoromamniepodrywaćuczennicy,chybaniepowinienem
chodzićdołazienkinago?
