Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
EwaMariaMarciniak,JerzySzczupaczyński
odpowiedzialnościzasprawypubliczne.Tonormatywnenapięcieodzwierciedla
podstawowydramatdemokratycznegoprzywództwa,którewwielusytuacjach
musidokonywaćwyborówniezgodnychzidealnymmodelemdemokracji,aby
podtrzymaćefektywnedziałaniesystemu.
Nabardziejogólnejpłaszczyźnierozważańpytanieoetycznefundamenty
przywództwapodejmujeJerzySzczupaczyńskiwartykuleprezentującymidee,
którepojawiająsięwpopularnychkoncepcjach„etycznegoprzywództwa”.Autor
dyskutujeograniczeniaróżnychkoncepcjiuprawomocnieniarelacjiprzywód-
czych,opartychnaideiemancypacji,postępu,rozwojujednostki,podmiotowo-
ściimiędzykulturowegodyskursu.Przesłankąjestprzekonanie,żestandardy
teodwołująsiędowartościcharakterystycznychdlaliberalnychspołeczeństw,
ukształtowanychwkręgutradycjizachodniejcywilizacji.
PodobnąproblematykązajmujesiętakżeSławomirSowiński,odnoszącjądo
samychźródełeuropejskiejrefleksjinatematzwiązkówetykiipolityki.Pytanie
oto,jakamabyćuniwersalnaetykapolityki,autorszkicuodnosidonajważ-
niejszychtradycjimyślipolitycznej,alewkonkluzjachartykułuznaleźćmożna
szeregwskazańdotyczącychkonkretnychpraktykirozwiązańinstytucjonalnych.
OinnymwymiarzewiarygodnościprzywódcypiszeEwaMariaMarciniak.
Jesttoodpowiedzialnośćzajakośćkomunikacji,będącejosiąprocesupolitycz-
nego;odpowiedzialnośćnietylkozarelewantnepolitycznietreściprzekazu,
alerównieżsposóbkonstruowaniadebatypolitycznej.Jejspołecznyfundament
ustanawiająinterakcje,wwynikuktórychtworzonyjesttowarzyszącynamobraz
światapolityki.
Drugaczęśćpublikacjidotyczyszczególnegotypuprzywództwa,charaktery-
stycznegowsytuacjachkryzysuizagrożenia.FilipPierzchalskianalizujekontekst
społecznychemocjilękowych,któreinterpretowanejakopolitycznyinstrument
oddziaływaniastająsiępodstawąprzywódczychtaktykretoryczno-manipulacyj-
nych.Kryjesięzatymprzekonanie,żezbiorowelękizwiększająskuteczność
realizowanychcelówiprojektówpolitycznych.PodobnątezęrozwijaJacekZiół-
kowski,dowodząc,żewarunkikryzysuwznaczącysposóbwpływająnacharakter
przywództwapolitycznego,kształtującnietylkoliderów,lecztakżepotrzebyich
zwolenników.Autorargumentuje,żeznaczącąrolęwtychprocesachodgrywa-
jąpodmiotyostatusiewrogów.TęczęśćpublikacjizamykatekstAnnyZygo,
wktórymautorkaprzedstawiaspecyfikęprzywództwawojskowego,starającsię
określićkluczowedeterminantyjegoefektywności.Akcentanalizyspoczywa
nakontekściewarunkówbojowych,któreuwypuklająrolęprzywódcy.Staje
sięonfigurądecydującąopostrzeganiuwarunkówpolawalkiprzezpodwład-
nychisprawnościwykonywanychprzeznichzadań.Wrozdzialeznaleźćmożna
krytycznąanalizęteoriiibadańprzywództwawojskowegoin-extremis,aszereg
komentarzyautorkiopracowaniaformułowanychjestzpunktuwidzeniaprak-
