Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
Systemydiagnostyczneiklasyfikacyjne
wpsychiatriidzieciimłodzieży
JacekBomba
2010Wprowadzenie
Diagnostyka,czylirozpoznawaniezaburzeńzdrowia,jestjednymzpodstawowych
obszarówpracylekarza,obokzapobieganiawystępowaniuzaburzeń,leczenialudzi,
uktórychsiępojawiły,orazusuwanialubograniczaniaichniekorzystnychnastępstw
wprocesierehabilitacji.Współczesnamedycyna,wtympsychiatriadzieciimłodzie-
ży,ceniącpracęzespołówwielospecjalistycznych,poważnietraktujewynikidiagnoz
stawianychprzezinnychniżpsychiatrzyczłonkówzespołu.Prawodawstwopolskie,
wUstawiez5grudnia1996r.ozawodachlekarzailekarzadentysty(Dz.U.1997,nr28,
poz.152),stanowi,żetylkomającyprawowykonywaniazawodulekarzmożeorzekać
ostaniezdrowia.Osobistebadanie,wwynikuktóregolekarzstawiadiagnozębędącą
podstawąorzeczenia,musipoprzedzaćtakieorzeczenie.
Wpraktyceklinicznejrozpoznaniemożesięsprowadzaćdostwierdzeniaubadanej
osobyobecnościzaburzeńzdrowiapsychicznegoizaliczeniastwierdzanegozaburze-
niadookreślonejkategoriijednegozistniejącychsystemówkwalifikacyjnych,łącz-
niezprzyporządkowaniemokreślonegonumerukodowego.Współczesnamedycyna
dążydoopracowaniawskazówek(standardów)postępowaniadlakażdegowyod-
rębnionegowsystemieklasyfikacyjnymzaburzenialubichgrupy.Stosunkowołatwo
budowaćstandardyleczeniafarmakologicznego,skutecznośćibezpieczeństwole-
kówsprawdzanesąbowiemprzedichrejestracjąprzezstosowneurzędypaństwowe.
Badaniaspełniającesurowewymogimetodologiczneprzeprowadzanesąnadużych
grupachosób,uktórychrozpoznanoobecnośćzaburzeńpsychicznych,posłużywszy
siękryteriamidiagnostycznymisystemuklasyfikacyjnego,któregoużywaćmożekaż-
dypraktyk.Standardywyznaczająpożądanąpraktykę,sąjednakniewystarczające.
15
