Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
rychpierwotnychzałożeńtegokierunkubadańmożebyć,obecnejeszczewraporcie
WHOz2002roku,stwierdzenie,że„astmaniejestchorobąpsychosomatyczną”[247,
s.56].Nietrudnowięczrozumieć,żewnastępnychdziesięcioleciachpsychiatrzyipsy-
chologowieprzyjęlipostawęostrożniejszą,niepodejmowaliinicjatywywpracachnad
astmą,aiobecniezajmująsięniąraczejwyjątkowo.Takiestanowisko,choćhistorycz-
niezrozumiałe,prowadzijednakdoograniczeńwmożliwościposzerzeniainterpretacji
internistycznychbadańnadwzajemnymwpływemastmy,lękuidepresji.Wydajesię
bowiem,żerozwójspecjalizacjipostąpiłtakdaleko,żebadaniaointerdyscyplinarnych
założeniachniemogąwykorzystaćiwłaściwieinterpretowaćznaczeniazebranychin-
formacjibezwzajemnejwspółpracyspecjalistówróżnychdziedzin.
Dlaautorkiosobiściewyjątkowąszansąrozwijaniarefleksjinatematfenomenu
uporczywejiopornejnaprawidłoweleczenieastmyociężkimprzebiegu,awszcze-
gólnościtzw.astmytrudnej,byłkilkuletniokrespełnieniaobowiązkówpsychiatrykon-
sultantkiSzpitalaUniwersyteckiegoCollegiumMedicumUniwersytetuJagiellońskiego
wKrakowie.Autorkazauważyławówczas,anastępniepotwierdziławbadaniach,że
pośródtychpacjentów,czyteżraczejpacjentek,bonaastmęciężkąkobietychorują
znacznieczęściejniżmężczyźni,zaburzenialękowe,wtymzwłaszczazespółlękuna-
padowego,orazobjawydepresyjnewystępująbardzoczęsto.Obserwacjataokazałasię
całkowiciezgodnazestanemwiedzyprzedstawianymwliteraturzeprzedmiotu,przede
wszystkiminternistycznej,rzadkopsychologicznejizupełniewyjątkowosamodziel-
niepsychiatrycznej.Jednakżeautorkazwróciłauwagęnafakt,żerozumieniezaburzeń
psychicznychwastmiejestraczejpowierzchowneisprowadzasiędopotwierdzenia
obecnościniektórychobjawów,przedewszystkimlękowychidepresyjnych,orazich
wpływunawspółpracęzchorymiijakośćichżycia.Literaturainternistycznanajczęściej
wiążeobecnośćobjawówpsychicznychzsamymfaktemobecnościciężkiejchorobyso-
matycznej,zuwzględnieniembiologicznejpodatnościnawystępowaniezaburzeńlęko-
wychidepresyjnychwrozumieniukoncepcjichoróbafektywnych(dawniejokreślanych
jako„endogenne”).Podkreślanyjestbezspornyfakt,żeosobychorującenadepresję
(którapoczątkowobyłajedynymzaburzeniempsychicznymbadanymwodniesieniudo
jejzwiązkuzastmą)mająniewielkąmotywacjędopodejmowaniaaktywnościiwpro-
wadzaniazmianwswoimżyciu,atakżewykazująniedostatecznąaktywnośćwzakresie
rehabilitacji[275].
Dlaspecjalistypsychiatrytemattenjestjednakznaczniebardziejzłożony.Choćbio-
logicznaetiologiazaburzeńlękowychidepresji(nadalniewpełnipoznana)jestnie-
wątpliwa,wpowstawaniu,przebieguidynamicetychzaburzeńważnąrolęodgrywają
okolicznościimechanizmynaturypsychologicznej,którekształtująsięwciągucałego
życia,odsamegojegopoczątku,inastępnieokreślająstosunekczłowiekadoważnych
wydarzeńżyciowych,doktórychoczywiścienależychorobasomatyczna.Czynnikite
wgłębokisposóbokreślająstosunekczłowiekadosamegosiebieidoświata,którygo
otacza.Ichjakośćiskutecznośćwradzeniusobieztrudnymisytuacjamizależyodwielu
skomplikowanychsytuacji,takichm.in.jakrodzajrelacjizinnymiludźmi,zdolnośćdo
dawaniaikorzystaniazszerokorozumianegowsparcia,wtymtakżeleczenia,poczucia
bezpieczeństwaiładuwogólnejsytuacjiżycia,atakżeodrodzajuwydarzeńżyciowych,
pośródktórychszczególneznaczeniemająurazypsychiczne.Mechanizmytemogąbądź
łagodzićdziałaniepoważnychstresów,doktórychnależychorobasomatyczna,bądźteż
nasilaćjeiutrwalać,najpierwprzypadkowo,anastępniecorazbardziejsystematycz-
