Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.1.Poglądynadzieckoidzieciństwo
(przemoc,molestowanie).Zkoleisystempaństwa
totalitarnegodoprowadziłdozniewoleniadzieciń-
stwa,traktującdzieckojakomateriałdoobróbki
wedługprzyjętejideologii(Makarenkisystemnob-
raborki”dziecka,faszystowskiHitlerjugend;Smo-
lińska-Theiss1997a;Bińczycka,Smolińska-Theiss
2005).Dzieckopozostajekategoriąopisywanąprzez
brak-jakoniekompetentne,chwiejne,nierzetelne,
nieposiadającewiedzy,zbytemocjonalne,podczas
gdydorosłegocechujekompetencja,stabilność,rze-
telność,wiedzairacjonalność.
BadaniaprowadzonepodkoniecXXwieku
(Johnson1993)wykazały,żepsychologiaukazuje
dzieckojakojednostkęcałkowicieodrębną,odmien-
oddorosłego,posiadającąwłasnewyjątkowepo-
trzebyicechy,specyficznenakażdymetapierozwo-
ju.Zaznaczyłosięzmniejszeniezainteresowania
kwestiamirozwojufizycznego,awzrostzaintereso-
waniarozwojempsychicznym.Zwracanouwagęna
znaczeniewczesnychdoświadczeńdzieckadladal-
szegorozwoju.Jakkolwiekodwoływanosiędonorm
rozwojowych,toczynionotoraczejwceluzachęce-
niadozwiększaniapotencjałudziecka,podkreślając
jegopodatnośćnaoddziaływaniazewnętrzne.Po-
nadtozwracanouwagęnapotrzebęnabywaniaprzez
rodzicówwiedzynaukowejorazkorzystaniazporad
specjalistów.WiekXXprzyniósłoptymistycznyob-
razdziecka,ukazującymożliwościjegorozwoju,
dostrzegającyjegopotrzeby,traktującygojakoby-
watela,członkawspólnoty,konsumenta,októrego
zabiegająróżneinstytucjeiorganizacje.
DostworzeniaobrazudzieckakońcaXXwieku
przyczyniłysiękoncepcjepoprzednichepok,ukazu-
jącedzieckojakoproduktoddziaływańzewnętrz-
nych(theconditionedchild,np.Locke),jakonatural-
nezjawisko,dzieckoautentyczne(theautenthicchild,
np.Rousseau),orazwspółczesne,wktórychdziecko
jawisięjakoproduktsocjalizacji,jakodzieckopoli-
tyczne(thepoliticalchild,np.Mead,Wygotski)oraz
jakorozwijającysię,konstruującysiebiepodmiot(the
developingchild,np.Csikszentmihályi).
Zwróconotakżeuwagęnazagrożenia,najakie
narażonebyłodzieckowXXwieku.Zagrożeniate
wynikałyzarównozniekorzystnychwarunkówżycia
(bieda,rozpadrodziny,przemoc,ograniczenieprze-
strzenirealnej,proponowaniewręcznieograniczonej
przestrzeniwirtualnej),jakiznadmiernegopragnie-
niadorosłychedukowaniadziecka,abystałosięjed-
nostkąwybitną,bezwzględunaswojemożliwości
(Polakow1989).Przygotowanorejestrokreślonych
doświadczeńdzieciństwa,dziękirealizacjiktórych
możnabyłootrzymaćdzieckorozwinięte,wyregulo-
7
wane,pozbawionezabawy,gotowenaszkolenia
icałkowicieniezdolnedosamodzielnegodziałania.
WiekXXprzyniósłpierwszeopracowaniedoty-
cząceokresudorastania,autorstwaHalla(1904),
wktórymautornawiązujedopoglądówRousseau.
Hallopisujedorastaniejakookresrekapitulującymo-
mentwhistoriiczłowiekaszczególnieburzliwy.Po-
strzegaadolescencjęjakookresoscylacjiiopozycji
międzyinercjąaekscytacją,przyjemnościąabólem,
pewnościąsiebieanieśmiałością,egoizmemaaltru-
izmem,społecznościąasamotnością,wrażliwością
agłupotą,wiedząaczynem,konserwatyzmemaiko-
noklazmem,zmysłamiaintelektem.Koniecokresu
dorastaniaoznaczanowenarodziny,kiedytorozwi-
jająsięnowe,wyższeiwpełnirozwinięteludzkie
cechy,podobniejakwmomencienarodzinwspółcze-
snejcywilizacji.ZdaniemKoopsaiZuckermana
(2003),najważniejszymczynnikiemwyodrębnienia
adolescencjibyłowydłużenieobowiązkowejnauki
szkolnej.WXXwiekuadolescencjastałasięuprzy-
wilejowanymijednocześnieupragnionymokresem
życia,łączącymwsobiefizycznąsiłę,naturalność,
spontanicznośćiradośćżycia.PodkoniecXXwieku
zauważono,żeokrestenjestsztuczniewydłużany:
przesuwasięjegorozpoczęcienalatawcześniejsze,
azakończenienacorazpóźniejsze5.
1.1.5.Obrazdzieciństwana
początkuXXIwieku
WiekXXIprzyniósłinnejeszczekoncepcjedziecka
idzieciństwa.one,jakzauważaRyan(2008),wyni-
kiemstworzenianowegoparadygmatu,wktórymod-
chodzisięodtraktowaniadzieckajakoistotyprespo-
łecznejiodrzucasiędualizmdziecko-dorosły,
przyjmujenatomiast,żedzieciństwojestkategoriąpo-
litycznąispołeczną,dzieckozaśjestaktywnympod-
miotemdziałającymwspołeczeństwie.Wielubadaczy
zauważarównież,żerozmywająsięgranicemiędzy
dzieciństwemadorosłością(Lee2001;Buckingham
2008).Znaczącywpływnatenstanrzeczymatechno-
logia:dzieciidoroślikorzystająztychsamychme-
diów,aopanowującszybciejkompetencjemedialne,
stająsięnauczycielamidorosłych.Wewspółczesnym
ujęciudzieciństwauwagęzwracatraktowaniedziecka
jednocześniejakopoznającego,wiedzącegopodmiotu
orazjakoobiektuwiedzy.Ryanstwierdza,żewspół-
czesnebadanianaddzieciństwembudująprzestrzeń
5
KoopsiZuckerman(2003)piszą,żeniektórzyautorzy
uważajązaadolescentówosobymiędzy10a30rokiemżycia.