Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nadziemią.
Wreszciejużmusięzdawało,żebyleskoczyćwgórę,
zwierzynamunieujdzie.
–Mam,mam!–zawołałztriumfemdoPucka,odbił
sięodziemiiśmignąłwysokodogóry.
–Comasz?Figę!–drwiłPuc,bomotylpofrunął
naogróditylegowidzieli.
ZatoBursztynzbierałpotłuczonekościzziemi.
–Smarkacz!–rzuciłjeszczezpogardąPuciobrócił
siędoniegoogonem.
Bursztynobraziłsiętymrazemnadobre.Przyskoczył
doPucainużmudogadywać:
–Smarkacz,smarkacz!Nibyśtydorosły!Apamiętasz,
jakeśzmykałprzedLordem?
–Niezmykałem,tylkomsięwycofałztowarzystwa.
Nielubięmiećdoczynieniazeźlewychowanymipsami.
–Aiteraznudziszsię,bożadnejprzyzwoitejzabawy
nieumieszwymyślić.
–Bomisięniechcebawić.
–Niechcecisię?–pytałdrwiącoBursztyn.
–Aniechce.Żebyświedział,żeniechce–upierałsię
Puc.–Ba,żebymtojachciał!
–Toco?
–Tonic–odburknąłPucunioidlaokazania,
żerozmowęuważazaskończoną,przewróciłsię
nadrugibok.
Bursztynwidział,żesięzPucemniedogada.
Podreptałwięcpodwerandę.
Miałytampsyskładkości.Byłytognatywylizane,
wycmoktane,wygładzonedoczysta.Żadnemupsunie
przychodziłodogłowy,żebysiętymikośćmipożywić.
Służyłyonetylkodozabawy,nawszelkiwypadek,kiedy
nicinnego,lepszegoniebyło.
Otenskładzabawekbyłyciąglewalkipomiędzy
psamiiKatarzyną.
Aleboktomógłdaćsobieradęznaszymikundlami?
CopewienczasKatarzynarobiławbudachporządek.
Wylatywałoznichwszystkonapodwórze:słomanie
słoma,gałganyniegałgany,kościniekości.Iwszystkie
