Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AdrianKrzysztofAntosik
„Quatris”
wydanie1.,grudzień2013
www.goneta.net
Ostatnirokszkoły
Naśrodekkomnatywyszedłsiwobrodystarzec.Serdecznymspojrzeniemobjął
uczniówsiedzącychwsaliitrzyrazyuderzyłomarmurowąpodłogęlaską,naktórej
siępodpierał.Ciszę,którapotymzapadła,przerwałjegospokojnygłos:
—Jakjużwiecie,dziśmijaostatnidzieńwaszejedukacji.Teraz,gdymaciepo
szesnaścielatwaszymdalszymrozwojemitreningiemzajmąsięmistrzowie,którzy
wybiorąspośródwaspojednymuczniu.
Starzecrozejrzałsię.Natwarzachzebranychwokółniegouczniówuwydatniało
sięnapięciewyczekiwania:
—Maciemożejakieśpytaniacododzisiejszejuroczystości?—spytał
dobrodusznie.
Młodychłopiecwstałzsiedzenia,czekającnapozwoleniezabraniagłosu.
Starzecprzełożyłlaskęzrękidorękiiuśmiechającsię,powiedział:
—Mów,młodzieńcze.
—Zapozwoleniem,chcielibyśmydowiedziećsię,jakbędzieonaprzebiegała
iprosilibyśmyoradynaprzyszłość.
—Przecieżznaciewszystkozopowiadaństarszychkolegów—odpowiedział
zprzekąsemstarzec.
—Chcielibyśmyusłyszećtoodpana,Profesorze.
Młodzieniecusiadł.Starzecwpatrywałsięwniegoprzezchwilę,nimzaczął:
—Dobrzewięc.Wiecietaksamojakja,żewtymrokuzmarłostatnizwielkich
mistrzów,posiadającyzbrojęWagi.Dokładniezatrzylataoddziśodbędąsięwielkie
igrzyska,aspośróduczestnikówzostanąwybraneosoby,któredostąpiązaszczytu
noszeniatakiejzbroidokońcażycia.Mówięwamotym,ponieważwy,jako
najmłodsi,będzieciemogliubiegaćsięotenzaszczyt.
Profesorspojrzałnaswojebiurko,naktórymleżałstosczarnychksiążek.
Uśmiechnąłsięiwskazałnaniezamaszystymruchemręki:
—Dziśrównieżdostaniecieodemnieteotoksiążki.Wnichbędziecie
zapisywaćswojedzieje.Naprzyjęciupożegnalnymdowieciesię,dojakichmistrzów
zostaliścieprzydzieleniiwrazznimiodejdziecie,byuczyćsięikształcić…
9
