Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ifragmentemkominka–śmiejesięDaveDilloway.–Tonieściema.
Tewszystkieopowieścioprzybornikukrawieckimjegomamy
isprężynachodmotocyklatoszczeraprawda.Niemielinawettokarki.
Wszystkorobilizwykłąwiertarką.AletakiwłaśniejestBrian
–absolutnyperfekcjonista”.
Wkrótcegrupieudałosięzakontraktowaćkoncert.„Poproszononas
owystępwklubiemłodzieżowym–wyjaśniaDaveDilloway.–Jeden
znaszychznajomychmiałkumplaitenkumpelorazjegodziewczyna,
czyteżżona,załatwilinamwystępwStMary’sHallwTwickenham”.
28października1964roku,gdyFarrokhBulsarawciążpróbował
odnaleźćsięwtechnikumwIsleworth,zespół1984zaliczyłswój
scenicznydebiutwsalinaprzeciwkoEelPieIsland.
JohnSangerpojawiłsięwrazzgrupą,byzagraćnaklawiszach.
„Tobyłojeszczeprzederąelektronicznychklawiszy–kontynuuje
Dave.–PodczasniektórychkoncertówJohngrałnaszkolnych
pianinach,jeśliakuratdanaszkołajemiała,zdoczepionymdonich
mikrofonem.Jednaknatympierwszymkoncercieniedysponowali
pianinem,więcpożyczyliśmyorganypiszczałkowe.Problemwtym,
żeprzypominałyoneraczejwiększąharmonijkęzdoczepionymi
klawiszami,agdysięjewłączyło,ichbrzmienieprzywodziłonamyśl
silniknarozruchu.Gdytylkopodłączyliśmydonichmikrofon,
wszystkozagłuszałyodgłosyłudzącopodobnedowiatruwiejącego
wtunelu”.
Brianopowiadałpóźniej:„Gitarasłużyłamijakotarcza,zaktórą
mogłemsięschować”.Twierdziłteż,żegranienasceniebyłodlaniego
dużołatwiejszeniżprzebywaniewśródpublicznościi„zastanawianie
się,kogopoprosićdotańca”.RichardThompsonwspomina:„Brian
raczejniemiałtakiejtowarzyskiejogładyjakTimczyja”.Jednakmiał
wtymczasiedziewczynę,Pat–uczennicępobliskiejszkoły
wRichmond.Związekprzetrwałdoczasu,ażBrianzacząłnaukę
wcollege’u.TowłaśniePatorazjejprzyjaciółka,dziewczynaTima
Staffella,załatwiłyzespołowi1984następnywystęp–4listopada
grupazagraławszkoledladziewcząt.
„DziewczynyTimaiBrianachodziłydotejszkołyidziękitemu
mogliśmytamzagrać–mówiDave.–Pojawiłysięjednakpewne
kłopotyzrepertuarem.Mieliśmyutworównajakieśdwiegodziny,
amusieliśmywystępowaćprzeztrzy,więcbyłochybakilka
powtórek”.
JohnGarnhamwspomina:„W1984graliśmywszystkiego
potrochu,alebrakowałojakiegośkonkretnegokierunku.BrianiDave
