Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
prowokująca,zatobardzozachęcająca.Skłaniająca
konsumentadozakupów.Idealna.Niechpaństwosami
ocenią.
Tymrazemciszatrwadłużej,chybazminutę.
Pierwszagłowępodnosikobietasiedzącaobok
przedstawicielagłównegoinwestora.
–Będąprotesty–mówi.
GdybyJonaszbyłmniejskoncentrowanynazadaniu,
założyłbysięsamzesobą,żewłaśnietozdaniepadnie
jakopierwsze.Poprostutowiedział.Idlategopostanawia
nieodpowiadać.Toczywzrokiempozgromadzonych.
–Księżanaswyklnązambon–mruczyszefjego
własnegodziału.Niezbyttopomocne,więcJonaszjego
teżignoruje.
–Toprawda–podejmujebezsekundyprzerwyEwelina
zpromocji.–Toniejestdobrymoment,żebyzadzierać
zklerem.Itakdużosięterazdzieje.
–Itusięmylisz,mojadroga–odpowiadaJonasztak
swobodnie,jakbychodziłoowybórsmakulodów.
–Popierwsze,tojestcałkiemniezłymoment,żeby
zadzieraćzklerem.Apodrugie,jakbrzmimottotwojego
działu?Bochybaniedosłyszałem.–Jonaszteatralnym
gestemprzykładasobiedłońdoucha.–Czytoniejest
czasem:niemazłegopiaru,jesttylkopiar?Jakludzie
usłyszą,żeksiądzwyklinanaszambony,zarazpomszy
przylecąnazakupy,choćbyprzezprzekorę.
–Jeślitoakuratbędziehandlowaniedziela–wtrąca
Ewelina.
Jonaszjąolewa.Aleniezapomni.Onnigdynie
zapomina,jaksłoń,więcbędzieteżpamiętał,żenatym
najważniejszymzebraniurzucałamukłodypodnogi.
Iwrócidotegowodpowiednimmomencie.
–Podrugie...–Jonaszopierasięostół,pochyla
