Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
AdamWolańskitrzymałkurczowokierownicęopla,
próbującwciemnościachnocyniewypaśćzdrogi.Lewe
światłosamochoduzostałorozbite,przezcowidoczność
byłamocnoograniczona.Mężczyznabyłskołowany
ibolałagogłowa,naszczęściedziękikrążącejwżyłach
adrenaliniebyłwstaniekontrolowaćswojąuwagę.
Zastanawiałsię,czyjeślidziwneomamy,których
doświadczałwostatnimczasie,powrócą,toudasię
muodróżnićrzeczywistośćodiluzji?Amożewszystko,
cosiędziałowokół,byłowytworemjegochorego
mózgu?
Spoglądałcochwilęwewstecznelusterko,aby
sprawdzić,czygościgają.Wiedział,żemusidotrzeć
donajbliższegowiększegomiastaitamspróbowaćsię
ukryć,dlategokierowałsięnawschód.Znakidrogowe
wskazywały,żedoKłodzkapozostałomuniecałe
czterdzieścikilometrów.Zapewneporzucitam
samochód,apotemspróbujeskontaktowaćsięzeswoimi
wWarszawie.
Asfaltowadrogaprowadzącaprzezlaszrobiłasiękręta,
przezcoWolańskimusiałniecozwolnić.Ignorowałjednak
znakiiograniczeniaprędkości,aponieważbyłdobrym
kierowcą,bezwiększychprzeszkódpokonywałkolejne
zakręty.Piskoponniósłsiępocałejokolicy,płoszącptaki
śpiącewkoronachdrzew.
WpewnymmomencieWolańskiźleoceniłswoje
możliwościiopelniezmieściłsięwwyznaczonympasie
jezdni.Uderzyłwbarieręochronną,przerwałjąiwyleciał
wpowietrze.Szybowałprzezchwilę,abywylądowaćkilka
metrówdalej,uderzającpodwoziemostromąleśną
skarpę.Przerażonykierowcawcisnąłpedałhamulca,
próbującniestracićkontrolinadpojazdem.Niestety,
samochódjadącypobłotnistejzieminiereagowałnajego
