Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ1
NAJWIĘKSZADYCHOTOMIA
JockoWillink
PlacówkaCharlieMed,obózAr-Ramadi,Irak,
2006Rok
–Sir–odezwałsięsłabymgłosemmłodyseals–proszętupodejść.
Spletliśmydłoniewuścisku.Nieoficjalnym,jakpodajesobieręce
dwóchbiznesmenów,alezesplecionymikciukami,jakpodczas
siłowaniasięnarękę.Tobyłbraterskiuścisk.Młodysealsczuł
działaniemorfiny.Widziałemtopojegooczach.Alenadalbyłzemną,
świadomyiprzytomny.Posiadałwszystkiecechy,którepowinienmieć
młodymężczyzna.Byłinteligentny,odważny,wysportowany,
zabawny,lojalnyisilny.Jakieśpółgodzinywcześniejzostał
postrzelonywnogę.Późniejdowiedziałemsię,żeMikeyMonsoor,
młodyoperatorkarabinumaszynowegozSEAL,ruszyłpodsilnym
ostrzałemwrogaiwyciągnąłtegochłopakazbitewnejzawieruchy
naulicywdzielnicyMalaabwAr-Ramadi,wsamymsercubrutalnej
irackiejrebelii.
RannysealsleżałteraznanoszachwCharlieMed,szpitalu
polowymwobozieAr-Ramadi,gdzieamerykańscylekarzewojskowi
pracowalibezwytchnienia,byniemalcodziennieratowaćżycieciężko
rannymżołnierzom.Potężnyprzeciwpancernypociskowymiarach
7,62×54mmzestalowymrdzeniemwbiłsięchłopakowiwnogę
wdolnejczęściuda,rozdarłmięsoikość,poczymwyszedłgórą,
bliskopachwiny.Trudnobyłopowiedzieć,czydasięuratować
kończynę.Patrzącnato,jakwyglądarana,podejrzewałem,żenie.
Rannysealsścisnąłmimocniejdłońiprzyciągnąłmniedosiebie,
takżenaszetwarzeznalazłysięwodległościzaledwiekilku
centymetrów.Widziałem,żechcemicośpowiedzieć,więcpochyliłem
głowę,przysuwającuchodojegoust.Niemiałempewności,czegosię
spodziewać.Bałsię,byłzłyczysmutny,żemożestracićnogę?
Stresowałsię,cogoczeka?Byłchybazdezorientowany.Wziąłgłęboki
oddechiwyszeptał:
