Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Pracanadniniejszymwydaniemtejksiążkistałasiędlaautorówinteresującąokazją
doporównaniaporadiwskazówekzpierwszegowydania,któreukazałosięwroku
1955,ztymcomajądopowiedzeniadzisiaj.
Okazałosię,żepodstawowetezypozostałybezzmian.Wdalszymciągutwierdzimy,
żezachowaniejestfunkcjąstruktury.Człowiekzachowujesiętak,anieinaczej
wznacznymstopniudlatego,żejegociałojesttak,anieinaczejzbudowane.
Zachowanialudzkierozwijająsięwedługpewnegowzorcaidająsięzdużądozą
trafnościprzewidywać.Dotyczytozresztąnietylkozachowańposzczególnych
jednostek.Ogólnewzorcezachowańdotyczątakżeposzczególnychetapówżycia
ludzkiego.
Każdaistotaludzkajestniepowtarzalnąindywidualnością,choćoczywiście
kształtowanątakżeprzezwpływyświatazewnętrznego.Wogromnymwięcstopniu
dziecięcezachowaniazależąododziedziczonejprzezdanedzieckostrukturyfizycznej,
atakżeodetapurozwoju,którywdanymmomencieosiągnęło.
Wczasiekiedypisaliśmytęksiążkę,wielupsychologówmiałozwyczajobwiniać
rodzicówokażdeniepasującedonormylubchoćbytylkoniepożądanezachowanieich
dzieci,jakimjestnaprzykładmoczenienocne,porażkiszkolne,autyzm,anawet
posługiwaniesię„nietą”ręką.Szczęśliwienaprzestrzenilatodroku1955większość
pediatrówipsychologówdziecięcychprzestałaupatrywaćgłównejprzyczyny
problemówzrozwojempsychicznymdzieciw„czynnikachrodzinnych”irodzicielskiej
nieumiejętności.
Wswoichzapatrywaniachnadziecięcezachowaniaspecjaliściskłaniająsięobecnie
kustanowiskubiologicznemu.Corazpowszechniejsząakceptacjęzyskujepogląd,
żeprzyczynrozdrażnienia,obniżonegonastrojuczyzłegozachowanianależyszukać
wsamymdziecku.Powodemmogąbyćpoprostuwłaściwościokreślonegowiekualbo
danejosobowości.Możeteżbyćtak,żedzieckoznalazłosięwsytuacjiszczególnie
munieodpowiadającejalbostawiającejprzednimzbytwielkiewymagania.Rodzicelub
nauczycielemogąjązmienić.
Nastąpiłazatemzmiananastawienia,polegającanatym,żezaprzestanoobwiniania
rodzicówinauczycieli,zaakceptowanozaśzasady,którewyłożyliśmywpierwszym
wydaniunaszejksiążki.Terazjednakzarównomy,jakiinnispecjaliści,jesteśmy
wtrakciewykonywanianastępnego,ogromnegokroku.Zajmujemysięjużnietylko
leczeniemniepożądanych,dokuczliwychlubwręczpatologicznychzachowań,lecz
potrafimyteżwwieluwypadkachdoradzićrodzicom,jakichuniknąć.Oznaczato,
żewcześniejdoradzaliśmy,conależyrobićzjakimśniepokojącymzachowaniem
wtedy,kiedyjużsięonopojawiło.Terazzaś,przynajmniejwpewnymstopniu,
potrafimyzapobiecjegopojawieniusię.Trzyobszary,wktórychtakiezapobiegawcze
krokimogązostaćpodjęte,związanesązezdrowiemogólnym,szkołąorazztymtak
bardzoistotnymśrodkiemkontaktowaniasięczłowiekazotoczeniem,jakimjestwzrok.
Wierzymygłęboko,żewmiaręjakrośniewiedzaoludzkimcieleijegofunkcjonowaniu,
wmiaręjakprzestajesięszukaćwinyurodzicówalbowotoczeniu,azaczyna
rozumiećuwarunkowaniabiologiczne,wieledziecięcychzachowań,któretakdługo
spędzałyrodzicomsenzpowiek,możenietylkodoczekaćsięwyjaśnieniaiskutecznej
korekty,leczprzedewszystkim–czynnościzapobiegawczych.
Niniejszewydaniezostałorozbudowaneonowączęść.Jejtreściąsąbardzo
drobiazgowei,mamynadzieję,praktycznerozważaniadotyczącezdrowiafizycznego
