Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AleksanderKowarz
RW2010
Rydwanbogów
więcejwpołowieszerokościŚwiątyni,murodgradzałogólnodostępnączęśćbudowli
odprywatnychkomnatarcykapłanaikilkukapłanówwyższychrangą.Przechodziło
siętamprzezwąskieiniskiedrzwi.PrzedścianąstałpięciometrowyposągHorusa
zwróconywkierunkuwiernych,ajegosurowywzrokprzeszywałkażdego,ktoprze-
stąpiłprógŚwiątyni.Przedposągiemrównieżstaliuzbrojenistrażnicy,napokazra-
czej,ponieważpotężnamagiachroniłatębudowlę.
Minąłwartowników,otworzyłdrzwiiwspiąłsięnaschody.Pochwilistał
wproguprzestronnejkomnatyarcykapłana.
–Witaj,Sefianie.
–Wzywałeśmnie,panie.
OpróczwiekowegoMerukesa,najwyższegokapłanaŚwiątyniHorusa,wewnę-
trzuznajdowałosięjeszczetrzechmężczyzn.Wszyscyjaknakomendęodwrócilisię
wstronędrzwi.Sefianrozpoznałdwóchznich,bylitozaufanizastępcyarcykapłana.
Trzeciegonieznał.
–Zostawcienas,proszę–powiedziałMerukes.
Trzejmężczyźnibezsłowapodnieślisięzeswoichmiejsciwyszli.Obcyrzucił
Sefianowiprzenikliwespojrzenie,mijającgowdrzwiach.
–Podejdź–rzekłarcykapłan,zbliżającsiędookna.–Cowidzisz?
Ujegostópmiastoprzypominałopopękanypłaskowyż,poprzecinanywąwoza-
miikanionamiwąskichorazszerokichulic,biegnącychmiędzyostrymistokamibu-
dynków.Gdzieniegdziefragmentkolorowegomateriałuznaczyłzakładrzemieślniczy
bądźstragankupca.Ludzkigwarprzypominałbrzęczeniemuchwsennepopołudnie.
Dalejażpohoryzontrozciągałysięgorącepiaski,którewydawałysięporuszaćni-
czymmorskiefalewnagrzanympowietrzu.
–Miasto,ludzi.–SefianstanąłokrokzaMerukesem.–Ipustynięzamiastem.
–Trudnoodmówićciracji–odparłarcykapłan.Sefianniemógłtegowidzieć,
aleodniósłwrażenie,żeMerukesuśmiechnąłsiędelikatnie.–Jazaświdzęoazęspo-
koju,ładuiporządku,wktóregocentrumznajdujesiętaŚwiątynia.Usiądź.
40
