Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gdzie:
Rk–miararyzyka(funkcjonałkosztu,krócejryzyko)–wartośćpotencjalnychstrat23
(lub/irzadziej–utraconychkorzyści)wyrażonawjednostkachnp.finansowych;
wartośćważonak-tegowyniku24,
Pk–prawdopodobieństwo(częstotliwość)–wystąpieniawpływuczynnikaryzyka(źró-
dłaryzykajakoprzyczyny)naprzebiegplanowanegozadaniak,
lk–strata(wpływ)–miaraskutkuodziaływaniaczynnikaryzyka;zazwyczajsza-
cunkowykosztmożliwychdoponiesieniastrat25.
WartośćRkjestwartościąryzykadlak-tegowyniku,gdziewagąjestprawdo-
podobieństwoosiągnięciaokreślonegowynikuPk,będącegoodpowiednikiem
zdarzenialosowego26,natomiastlktowartośćk-tegowyniku.
Dlawszystkichzagrożonychzadańk,wchodzącychwskładplanowanego
projektu,całkowitawielkośćryzykaokreślonajestzależnością:
(1.3)
K
Ii∑Rk
kŻl
gdzie:
I–miaracałkowitegoryzykaprojektu(ryzykocałkowite),wyrażacałkowitąwielkość
miaryryzykaprojektuobliczonądlawszystkichzagrożonychkzadań.
Autorprzyjmuje,żewielkościryzykazdefiniowanezależnościami(1.2)i(1.3)
odpowiadajązdarzeniom,którecharakteryzująsięwielkościamidyskretnymi,
aichwartościsąaddytywne27.Powyższadefinicjazakłada,żeznaneipoliczal-
nesąwszystkiewartościlkorazodpowiadająceimwielkościprawdopodobień-
stwaPk,dlakażdegok-tegozadaniaprojektowego.
23Stratato„negatywnakonsekwencja,którastanowiskutekincydentumającegowpływnacele
organizacji”(ISO22301:2012).
24Przyanaliziejakościowejmawartośćzprzyjętejskali,np.od1do5.Równanie(1.2)jestrównież
określanejakomiararyzykacząstkowego.
25Przyanaliziejakościowejwartośćzprzyjętejskali,np.od1do10.
26Wewzorze(1.2)zostaławykorzystanatzw.klasycznadefinicjaryzyka,zakładająca,żeliczbamoż-
liwychzdarzeńjestznana,adlakażdegoznichznanejestrównieżprawdopodobieństwowystą-
pienia(Szreder2004,s.1–10).
27Założonaaddytywnośćimplikujeliniowycharakterryzyka.Analizującwzajemnerelacje,zacho-
dzącepomiędzyzdarzeniamiryzyka,możnazauważyćzjawiskosynergii.Wujęciuścisłymsynergia
jestopisywanazapomocąfunkcjinieliniowych.Zbudowanietakiejfunkcjidlazjawiskryzykana
obecnympoziomierozwojunaukiwydajesięniemożliwe.Zjawiskotomożnaopisać(wujęciuogól-
nym)jedynieprzezfunkcjęliniową,którąnależywtejsytuacjiinterpretowaćjakoszczególnyprzy-
padekfunkcjinieliniowej.
20
