Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naktórychżyciudecyzjaorozstaniuodciskasię
częstodramatycznie.Tracądom.
Toprawda.Tracądom.Niemożnajednakniezadać
pytania,jakionbył.Przecieżniktniewychodzi
zeswojegodomudlatego,żejestmutamdobrze.Niktnie
wywracadzieciomżyciadogórynogamizbłahego
powodu.Wiem,żedladziecitobardzotrudne,jestem
córkąrozwiedzionychrodziców.Mamabyłastale,atata
przyjeżdżałrazwtygodniuizabierałnasnawakacje.Ito
byładlamniesytuacjanormalna,conieznaczy,żenie
fantazjowałamopełnymdomu.
Gdyokazałosię,żemojedziecidoświadcząpodobnej
sytuacji,żebędęjemusiałaprzeprowadzićprzez
tetrudnemomentyporozstaniu,byłamprzytłoczona.
Chciałamzrobićwszystko,żebyimtoułatwić.
Konsultowałamwszelkiekrokizpsychologiem
dziecięcym;jestemdziennikarką,robiłamwywiady
orozstaniachwkontekściedzieci.Szukałampomocy.Nie
potrzebowałampotwierdzenia,czyrobiędobrze.
Jatowiedziałam.Chciałamtylkouniknąćbłędów.Itu
sięgnęłamdoswojegodoświadczeniadzieckarodziców
żyjącychoddzielnie–wiedziałam,żejaniechcębyć
umęczonącodziennościąmatkąisprowadzaćichojca
doroliwujkaodfajnychweekendów.Właśnietobyłoby
dlanichkrzywdzące.
Zaproponowałapaniopiekęnaprzemienną,pół
napół.
Podjęłamdecyzjęotym,żewjakimśsensiejestracę.
Zresztąichojciecteżjewjakimśsensiestracił.Dziś
towidzęwyraźniej.Wtedyniemiałamtegopełnej
