Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zperspektywicznymizawodnikami,którychplanowalizatrudnićprzed
draftemw2014roku.Zaczęłodomniedocierać,żeodsamego
początkutylkosięmnąbawili.
22maja,dzieńpowiadomościodPaxsona,rozmawialiśmyprzez
kilkaminutprzeztelefon.Odrazuprzeszedłdorzeczy:
„Pip,bardzożałuję,żekiedywróciłeśdoChicago,potoczyłosię
towtakisposób.Taorganizacjazawszeźleciętraktowałaichcę,
żebyświedział,żemoimzdaniemtoniewporządku”.
Ucieszyłemsię,żePaxsonprzyznałsiędoczegoś,oczymzawsze
wiedziałem.Aletonieoznaczało,żezamierzammuwybaczyć.Oile
natowłaśniemiałnadzieję.Byłojużzapóźno.
„John–powiedziałem–towszystkofajnieisuper,aleprzecież
pracowałeśwdyrekcjiBullsprzezprawie20lat.Miałeśszansę
tozmienićinicztymniezrobiłeś”.
Zacząłpłakać.Niewiedziałem,jakmamzareagować,chciałem
tylko,żebyprzestał.Dlaczegopłakał?Niebyłempewienimówiąc
szczerze–miałemtogdzieś.
Naszczęścieniedługopotemnaszarozmowadobiegłakońca.
***
WdokumencieESPNjestdużorzeczy,któreniepowinnytamsię
znaleźć.Idużorzeczy,którepowinnytambyć,aleichzabrakło.
Najważniejszejestdlamnieto,żetenserialnietraktujemojej
kariery,którazapewniłamimiejscewGaleriiSław,wtakisposób,
najakizasługuję.
Askorojegopowstanienadzorowałktoś,ktobyłmoimkolegą
zdrużynyi–podobno–moimprzyjacielem,tonictegonie
usprawiedliwia.Toprawietak,jakbyMichaeluznał,żemusimnie
upokorzyć,żebyzwiększyćswojerzekomezasługi.Abiorącpod
uwagęwszystkoto,coosiągnął–wkoszykówceipozanią–
wydawałobysię,żepowinienczućsiępewniej.
Najwyraźniejtakniejest.
Napoczątekweźmynawarsztatto,cozdarzyłosięwszóstym
meczufinałówNBAw1992roku,przeciwkoClyde’owiDrexlerowi
ijegoPortlandTrailBlazers.Prowadziliśmy3-2,próbowaliśmyich
dobićizdobyćdrugitytułmistrzowskizrzędu,pierwszywewłasnej
hali,przednaszymiukochanymikibicami,którzyprzezwiele
dziesięcioleciczekalinatęchwilę.
Alenicnieszłozgodniezplanem.
