Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
treningów,naszychhoteli,naszychnarad…Całegonaszego
koszykarskiegożycia.
Michaelniebyłjedynymkolegązprzeszłości,któryodezwałsię
domniewtamtymtygodniu.Dwadnipóźniejdostałemwiadomość
odJohnaPaxsona,rozgrywającegoznaszychdwóchpierwszych
mistrzowskichkampanii,którypotemzostałmenedżeremgeneralnym
Bullsiwiceprezydentemklubuodpowiedzialnymzaoperacje
koszykarskie.OdzywałsiędomniejeszczerzadziejniżMichael.
HejPip…tuPax.
TwójnumerdałmiMichaelReinsdorf(synJerry’ego,obecny
zarządzającyklubem).Chciałem,żebyświedział,żezawszebardzoCię
szanowałemjakokolegęzdrużyny.Możnaopowiadaćróżnezjebane
historie,alejapolegamtylkonawłasnymdoświadczeniu.
Obserwowałem,jaksięrozwijasz,jakzmieniaszsięzdebiutanta…
wprawdziwegozawodowca.Niepozwólinnym,wtym
dziennikarzom,sięzaszufladkować.Jesteśczłowiekiemsukcesu
izawszeuważałem,żemamszczęście,żemogłemgraćzTobą
wjednejdrużynie.
Czyto,żewodstępiedwóchdnidostałemSMS-yodMichaelaiod
Paxsona,byłodziełemprzypadku?Niesądzę.
Obajwiedzieli,jakbardzobyłemzłynatendokument.Odezwali
się,żebymiećpewność,żeniebędęrobiłżadnychproblemów–ani
Bykom,którewciążpłaciłyPaxsonowizato,żeimdoradzał,ani
dziedzictwuMichaela,któryzawszesięoniebardzomartwił.
Przeztewszystkielataniedogadywaliśmysięspecjalniedobrze
zPaxsonem.Latem2003rokuodrzuciłempropozycjęMemphis
GrizzliesipodpisałemdwuletniąumowęzBulls,gdziemiałembyć
mentoremdlamłodychkoszykarzy,takichjakEddyCurry,Tyson
Chandler,JamalCrawfordiKirkHinrich.Miałemblisko
współpracowaćztreneremBillemCartwrightem.Grałemznim
wjednejdrużyniewlatach1988–1994.NazywaliśmygoTeach
(Nauczyciel).Niewielemówił.Alekiedyjużcośmówił,tosprawiał,
żezaczynałeśmyśleć.
„Pip,chcę,żebyśpomógłBillowi–powiedziałwtedyPaxson.–
Żebyśbyłkimśwrodzajudrugiegotrenera,grającegotrenera”.
Dlaczegonie?Nowewyzwaniebyłodokładnietym,czegowtedy
potrzebowałem.Miałem38lat,mojakarieradobiegałakońca.
Wydawałomisię,żemamwieledozaoferowania–zarówno
naboisku,jakipozanim–ibyłempewien,żemojedoświadczenie
