Scripta manent - res novae

Stanisław Puppel, Teresa Tomaszkiewicz

Uzyskaj dostęp

ISBN/ISSN:

978-83-232-2633-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza

Rok wydania:

2013

Liczba stron:

625

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

. Scripta manent - res novae. Red. Puppel, Stanisław; Tomaszkiewicz, Teresa . Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2013, 625 s. ISBN 978-83-232-2633-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A2 Puppel, S.

A2 Tomaszkiewicz, T.

T1 Scripta manent - res novae

PB Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza

PP Poznań

YR 2013

SN 978-83-232-2633-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 120813, author = "", editor = "Puppel, Stanisław and Tomaszkiewicz, Teresa", title = "Scripta manent - res novae", publisher = "Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza", year = "2013", address = "Poznań", isbn = "978-83-232-2633-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU -

ED - Puppel, Stanisław

ED - Tomaszkiewicz, Teresa

TI - Scripta manent - res novae

PB - Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza

CY - Poznań

PY - 2013

SN - 978-83-232-2633-8

ER -

Netografia (standard APA):

. Red. Puppel, Stanisław; Tomaszkiewicz, Teresa. Scripta manent - res novae [baza danych online] Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2013 [dostęp: 23 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/scripta-manent---res-novae-stanislaw-puppel-teresa-120813.

językoznawstwo, literaturoznawstwo z elementami kulturoznawstwa

Tom przygotowany z okazji 25-lecia Wydziału Neofilologii UAM, jednej z największych tego typu jednostek w kraju skupiającej liczne grono badaczy nauk humanistycznych z zakresu literaturoznawstwa i językoznawstwa. W publikacji podjęto wiele nowych ...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-232-2633-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza

Rok wydania:

2013

Liczba stron:

625

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Przedmowa10
Sylwia Adamczak-Krysztofowicz, Zagadnienia preparacji materiałów glottodydaktycznych do rozwijania sprawności obcojęzycznego rozumienia ze słuchu12
Jolanta Bachan, Dopasowanie rozmówców w dialogu w sytuacji stresowej24
Małgorzata Bielicka, Metoda immersji na poziomie przedszkolnym i wczesnoszkolnym jako edukacyjne wyzwanie przyszłości38
Luiza Ciepielewska-Kaczmarek, Postulat autentyczności w glottodydaktyce48
Justyna Duch-Adamczyk, Kilka uwag o funkcjach niemieckich i polskich partykuł tonujących58
Alfons Gregori, Gdy gatunki kolidują: analiza przekładu katalońskiej trylogii mitycznej Jaume Fustera na język hiszpański68
Arkadiusz Jabłoński, Deklinacja jako narzędzie – o rzeczowniku japońskim78
Jerzy Kaliszan, Homografia leksykalna rzeczowników w języku rosyjskim86
Victoria Kamasa, Wojna na listy. Struktura argumentacji w sporach ideologicznych ludzi nauki96
Eliza Karmińska, Geneza baśni braci Grimm a ich przekład na język polski106
Czesław Karolak, Pamięć bibliotek. Zadania i wyzwania dla bibliotek i organizacji zbiorów w Niemczech po 1990 roku116
Martyna Kokotkiewicz, Leena Lehtolainen jako obserwatorka społeczeństwa fińskiego128
Norbert Kordek, Grafotaktyczna analiza pisma chińskiego na przykładzie standardowego kodowanego zbioru znaków BIG5138
Paweł Kornatowski, Rozumienie pojęcia spójki w językoznawstwie węgierskim148
Marta Koszko, Uwagi o roli przestrzeni w kreowaniu tożsamości językowo-społeczno-kulturowej na przykładzie pejzażu językowego regionów pogranicza160
Michaił L. Kotin, O krótko-, średnio- i długotrwałych zmianach językowych172
Kinga Kowalewska, Sytuacja komunikacyjna między nadawcą a odbiorcą treści reklamowych182
Monika Kowalonek-Janczarek, Kontrowersje terminologiczne wokół pojęć lingua franca, anglicyzm i internacjonalizm – analiza wstępna196
Joanna Kubaszczyk, Odstępstwa od językowej konwencji jako problem przekładu208
Maria Kurpaska, Staropolscy sinologowie218
Włodzimierz Lapis, Usytuowanie pojęcia „cechy dystynktywne” wśród określeń synonimicznych230
Mirosław Loba, Victor Klemperer i francuscy (post)strukturaliści238
Piotra Łobacz, Polskie reranie246
Alfred F. Majewicz, Południowy Sachalin pod władzą Japończyków – w relacji prasowej Bronisława Piłsudskiego z Tokio w przekładzie i z komentarzem Alfreda F. Majewicza260
Nicole Nau, Tomasz Wicherkiewicz, Dokumentacja i archiwizacja zagrożonych języków274
Chi Thuat Nguyen, Tożsamość kultury wietnamskiej284
Norbert Ostrowski, Rozwój kategorii stopnia w języku litewskim. Studium historyczno-typologiczne292
Bernard Piotrowski, Neofilolog – skandynawista a sprawa edukacji historycznej302
Wawrzyniec Popiel-Machnicki, Polsko-rosyjskie związki kulturowe w twórczości Bułata Okudżawy i Janusza Głowackiego312
Agnieszka Poźlewicz, Niemieckie partykuły auch i nur oraz ich polskie odpowiedniki jako komponent przysłów322
Joanna Puppel, Uwagi w sprawie obecności i roli „gramatyki” gestów w mówionym dyskursie werbalnym334
Stanisław Puppel, O „stawaniu się” języka naturalnego w perspektywie reolingwistycznej342
Marek Rajch, Ödön von Horváth i cenzura literacka w NRD350
Czesława Schatte, Christoph Schatte, Struktura i język niemieckich i polskich horoskopów prasowych362
Grzegorz Skommer, Norweski język pisany na początku XXI wieku376
Dominika Skrzypek, Oralność, piśmienność, runność392
Aldona Sopata, Dwujęzyczność, trójjęzyczność, wielojęzyczność: podobieństwa i różnice400
Ida Stria, Czy możliwe jest badanie językowego obrazu świata języków sztucznych? Rozważania wstępne410
Anna Szczepaniak-Kozak, Miejsce kompetencji pragmatycznej w nauczaniu języka obcego na przykładzie języka angielskiego416
Beata Katarzyna Szpingier, Czy Białe Kruki to Mosche Bianche – o włoskich ekwiwalentach tłumaczeniowych specyficznych wyrażeń polskiego lekarza wojskowego428
Daniel Śledziński, Marcin Szczerbiński, Joanna Piotrowska, Przygotowanie i podział na sylaby korpusu tekstów dla dzieci440
Magdalena Tkaczyk, Sięgnąć do źródła, czyli na tropie pewnych wyrażeń w języku francuskim452
Teresa Tomaszkiewicz, Audiodeskrypcja: jak osobom niewidomym pokazać świat mediów462
Anna Urban, Dubbing i napisy w filmach animowanych a aluzje polityczne474
Grażyna Vetulani, Budowa syntaktycznego słownika rzeczowników predykatywnych języka polskiego na potrzeby zastosowań informatycznych w dobie aktualnych wyzwań dla językoznawstwa486
Agnieszka Wagner, Struktura rytmiczna wypowiedzi w polskiej mowie natywnej i nienatywnej500
Maciej Walkowiak, Powieści autobiograficzne Ernsta von Salomona w recepcji naukowej Markusa Josefa Kleina, Przyczynek do dyskusji o aktualności obrazowania konserwatywnego w literaturze niemieckiej512
Paulina Wandas, Fonetyka mów andaluzyjskich524
Halina Wasilewska, Adaptacje i inspiracje – pismo chińskie w zapisie niechińskich języków Azji Wschodniej534
Emilia Wąsikiewicz-Firlej, Deklaracja misji jako główny nośnik tożsamości przedsiębiorstwa546
Piotr Wierzchoń, Jak badać słownictwo XX wieku dziś. 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 – sześciolecie metody fotodokumentacyjnej558
Joanna Woźniak, Traktat lizboński jako tekst specjalistyczny570
Marian Wójtowicz, Z badań nad zapożyczeniami leksykalnymi z języka polskiego w narzeczu północnorosyjskim580
Małgorzata Zagrodnicka, Charakterystyka mowy pod wpływem stresu590
Aleksandra Zywert, Na granicy światów (Siergiej Łukjanienko, Brudnopis, Czystopis)598
Alicja Żuchelkowska, Zapiski z podróży jako metamorfoza tożsamościowa w Oasis. Itinéraire de Delhi à Bombay Charles’a Pelletiera612

JustynaDuch-Adamczyk

InstytutLingwistykiStosowanej

Kilkauwagofunkcjachniemieckich

ipolskichpartykułtonujących

1.Wprowadzenie

Przedmiotniniejszychrozważaństanowiągłównieniemieckieparty-

kułytonujące(Abtönungspartikeln).Wartykulezostanąomówionecechy

dystynktywnepartykułtonujących,apoczęścitakżeichpolskieodpowied-

niki.Nawstępiezaznaczyćnależy,iżpartykułyniemieckietypudenn,aber,

doch,vielleichtetc.sącharakterystycznedlajęzykamówionego,azwłaszcza

potocznego.Ponadtoichznajomośćiprawidłowestosowaniewskazujena

bardzodobreopanowaniejęzykaniemieckiegoprzezosobywładającetym

językiemjakoobcym.Niestety,ogólniemożnastwierdzić,iżpartykułytonu-

jącetraktowanesączęstopomacoszemu,comożewynikaćm.in.ztrudności

wichprzekazywaniuiwyjaśnianiuzasadstosowaniabądź,jakwjęzyku

polskim,zczęściowegobrakuichfunkcjonalnychodpowiedników.Cechą

dystynktywnąpartykułtonującychjestto,iżwyrażająonestosunekmówią-

cegodoprzedmiotuwypowiedziinadająjejindywidualnenacechowanie

emocjonalne.Partykułytonującenieodnosząsiędojednegokonkretnego

elementuwzdaniu,leczpoprzezorzeczeniedocałegozdania.Leksemytej

grupypartykułniemogąsamodzielniestanowićodpowiedzinapytanie.

Niesąrównieżkomponentamipropozycjidanejwypowiedzi,leczodnoszą

siędojejillokucji.Jakjużwspomniałam,partykułytonującesącharaktery-

stycznedlajęzykamówionego,zazwyczajstosowanesąprzezmówców

wsposóbspontaniczny,czasemwręcznieświadomy.

OddrugiejpołowyXXwieku,azwłaszczapopublikacjiHaraldaWeyd-

taz1969roku,tejgrupiepartykułzaczętopoświęcaćcorazwięcejuwagi.Od

tegoczasupartykułytonującestanowiąważnyaspektbadańpragmalingwi-

stycznych,leksykograficznych,atakżebadańwzakresiedydaktyki,transla-

Brak wyników

Scripta manent - res novae

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra