Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uśmiechającsiędosenatora–musiszprzyrzec,żenie
okażeszsięnieposłuszny.
–Niechnajpierwdowiemsię,czegoodemnie
wymagacie–padłaostrożnaodpowiedź,której
towarzyszyłozalęknionespojrzenienawitrynysklepowe.
–Nicwielceważnego,Edwardzie–odrzekłajegożona.
–Mamjednaknadzieję,żechoćtymrazemminie
odmówisz,ukochany.Proszętylkookilkagwinei,bymóc
zapłacićzaparękolczyków,którewidziałamwłaśnie
wsklepiepanaLapisa.
–Niemamowy–oznajmiłnato.–Niedostaniesz
nawetpensa;zaledwietrzytygodnietemuwypłaciłem
cikwartalnąpensjęijeślijużjąwydałaś,pozostaje
cicierpiećwmilczeniu.
Torzekłszyzdecydowanymtonem,odruchowowsunął
ręcedokieszenibryczesówioddaliłsiępospiesznym
krokiem.
–Chciwymałpolud!–wykrzyknęłaladyJulia,opadając
napoduszkipowozu,anajejjasnepoliczkiwypełzł
jaskrawyrumieniecurazyizawodu.–Zawszetakmnie
traktuje.Aletymrazempozna,cotomójgniew!
–Nietroszczsiętakbardzo,mojadroga–wtrąciłajej
towarzyszka.–Jeślitylkozechcesz,zawszesłużęciswoją
sakiewką.
–Świadomajestemtwejdobroci,Mario,alerzecz
jasnajejniewykorzystam.Nie,nie,obędęsiębeztych
kolczyków–totylkokaprys,choćistotnie,wolałabym
jemieć.
–Mojauroczakuzynko–odezwałsięmarkiz,dotej
porywmilczeniuizrozbawieniemobserwującycałą
scenę.–Należyszbezwątpieniadonajbardziej
rozrzutnychznanychmimłodychdam:doczegóż,ulicha,
potrzebnacikolejnabłyskotka?Oilewiem,masz
