Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
FilologiiPolskiej.Wszedłdogabinetu,wktórymakuratrozmawiała
zkoleżankami.Byłaubranawczarną,wąskąsukienkę.Krótkieja-
snoblondwłosyciekawieharmonizowałyzjejciemnymioczami.Nie
możnabyłoprzejśćobokniejobojętnie.Zrobiłananimpiorunujące
wrażenie.Zachwyciłazgrabną,modelowąfigurą,szlachetnąurodą,
anadewszystkodelikatnościąspojrzenia,miłym,ciepłym,nawetko-
jącymgłosem.Myślał,żetochwilowyzachwyt.Alegdzietam!Zaczęli
sięspotykać,dużorozmawiali,czasamispacerowalipoPlantach,in-
nymrazempoParkuJordana.Corazbardziejsiędosiebieprzyzwy-
czajaliiprzywiązywali.Choćobydwojezdawalisobiesprawęztego,
żeniesąsobieobojętni,panowalinademocjami.Musieli!
ByliwięcwobecsiebieiSabinywporządku.Mimotegodziś
usłyszał:
–Niechcę,żebyśmiałkłopotyzmojegopowodu.Ijaniechcę
miećkłopotów.NiechcędrażnićSabiny,siebie...–zawiesiłagłos.
–Jużzdecydowałam–mówiła,opanowującwzruszenie.–Koniec,
kropka–powiedziałachłodno.–Dosyć!
Tondosyć”zabolałonajbardziej.Jakpchnięciesztyletemwsamo
serce,bonigdyjejtakiejstanowczejiobcejwstosunkudosiebienie
widział.
–Marta,ococichodzi?Przecieżniczłegonierobimy–wystękał.
–Tojużrozmawiaćniemożna?–zdziwiłsięiczułżaldolosu,żeza
późnospotkałkogoś,zkimsiętakświetnierozumiał.
–Dajspokój!Nieodgrywajtaniejkomedii–kręciłagłową.–Ko-
nieczespotkaniami,spacerami.ObiecałamtoSabinie.Czas,który
poświęcałeśmnie,poświęćdzieckuijej.Niechcęmiećwięcejnie-
przyjemnościiniechcę,byktośmizarzucał,żerozwalammurodzinę
–mówiłastanowczo.
–Alecosięstało?–zapytałzaskoczony.
–NiechciwytłumaczySabina–rzuciła.–Musiszzniąrozmawiać,
aniezemną.Niedzwońdomnie,nieprzychodźiniedawajżonie
powodówdozazdrości.–Zrobiłakrokdotyłuipowiedziała:–Nie
odprowadzajmniedoprzystanku.Cześć.–Odwróciłasięiodeszła.
Patrzyłzanią,aleonanieoglądałasięzasiebie,szłabardzoszyb-
ko,jakbychciałauciecodtego,cobyło.Aprzecieżnicniebyło.
7
