Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Hałaspięćdziesięciusaren
Życiewgrupiemaswojeblaskiicienie.Jeżelipolesiechodzijedno
zwierzęroślinożernealbonasawanniepasiesięjakieśinne,tokażde
znichmajedzeniawbród.Jeślijednakstadoliczykilkanaście
osobnikówalbojakwprzypadkuantylopnawetkilkaset,towiadomo,
żeżerowiskozostaniebardzoszybkowyeksploatowaneitrzebabędzie
szukaćnowego.Zwierzę,któreżyjewgrupie,musibyćświadome
różnorodnychkonsekwencjitejsytuacji.Popierwsze:niecałejedzenie,
którewywalczydlasiebienadanymkawałkuprzestrzeni,jestjego.
Podrugie:zwierzęznajdującesięwstadziezostaniełatwiejzauważone
przezwroga.
Todlategonaprzykładsarnażyjewlesiesama(conajwyżej
zdziećmi).Przemykacichutkomiędzykrzewamiijestprawie
niezauważalna–kolorystyczniezlewasięzplamamisłońca,więcnie
widaćjejiniesłychać.Pięćdziesiątsarenporuszającychsięrazem
polesieczyniłobyhałas,uwalniałobysilniejszyzapach
ipozostawiałobywięcejśladówswojejobecności.Drapieżnikłatwo
zlokalizowałbytakdużągrupęzwierząt.Nasawannach–wielkich
otwartychprzestrzeniach–prawiewszyscyroślinożercyżyją
wogromnychstadach.Gdybyzwierzętateżyływpojedynkę,nie
byłybywstaniesięukryćnaprzykładprzedlwemobserwującymteren
zjakiegośwzgórza.Dlaczegozebrymająwyrazistekontrastowe
umaszczenie?Zkamuflażemczybezwswoimśrodowiskuitaknie
mająsięgdzieschować.
