Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
idealistką,którejumysłzaprzątałytrzypytania:
1.Cowywołujechoroby?
2.Jakmożemyzapobiegaćchorobom?
3.Jakleczyćchorych?
Do1982roku,kiedyotrzymałamuprawnienia
dowykonywaniazawodulekarki,niepoznałam
odpowiedzinapierwszeanidrugiepytanie,aotrzeciej
kwestiidowiedziałamsiębardzoniewiele.Uczononas
łagodzeniaobjawów,czylihamowaniaichzapomocą
różnorodnychfarmaceutyków,zabiegówchirurgicznych
alboradioterapii.Pytanie,dlaczegoludziechorują,było
tematemtabu,podobniejakużywanietakichsłówjak
„leczenie”czy„lekarstwo”.Nazwygłównychkategorii
lekówzaczynałysięinadalzaczynająodprefiksów
„anty”lub„przeciw”:przeciwzapalne,antybiotyki,
przeciwpadaczkowe,przeciwpsychotyczne,
przeciwnadciśnieniowe,antyhistaminowe,
przeciwwymiotne,przeciwdepresyjneitakdalej,
adinfinitum.Jakbyśmy,zamiastwspieraćorganizm
jakojegosojusznicy,walczylitylkozprocesami,które
wnimzachodzą.Niezadawanosobiepytania,jak
wzmacniaćukładodpornościowy,żebymógłwalczyć
samodzielnie.Niktsięniezastanawiał,czegobrakuje
organizmowiicomogłobymusięprzydać.
Jakolekarkastażystkamedycynyogólnej,chirurgii
ipomocydoraźnejczułam,żewszyscypacjenci,
którychprzyjmujemy,jużpoważniechorzyinależało
udzielićimpomocyowielewcześniej.Dopierowlatach
dziewięćdziesiątychodkryłamstowarzyszenielekarzy
głębokorozczarowanychprzepisywaniemchorym
leków„anty”.Zadawalionitesamepytania,którecały
czasmnienurtowały.Icouznałamzaekscytujące
znajdowalinanieodpowiedzi.MowaoBSEM,British