Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
częśćpiErWszA
Współcześniewielupsychoanalitykówzwracauwagęnazna-
czeniehumoruidowcipuwpraktyceterapeutycznej.Naprzykład
NeilAltman(2006),nieczyniącwyraźnegorozróżnieniamiędzy
poszczególnymiformamihumoru,podkreślaimmanentnieinter-
subiektywnycharaktertegozjawiska.Humormożebyćzarówno
groźnąbronią,jakinarzędziemkatalizującymudanąkomunika-
cję.Wobectegopozytywnyefekthumorystycznegokomentarza
analitykamożebyćosiągniętyraczejprzezzgraniesięzpacjentem
aniżelizaplanowanązawczasuinterwencję.
Bodajnajobszerniejsząpozycjąwobszarzepsychoanalitycz-
nychstudiównadhumoremjestzbiórpodredakcjąJamesaW.Bar-
rona(2013).
MimodośćsporegozainteresowaniaFreudowskimikoncep-
cjamidowcipu,humoruikomikipracezagranicznychautorów
przeważnieskupiająsięnaichwybranychaspektach,równocześ-
niepomijającinne,wcaleniemniejistotnewątki.Bywaitak,że
autorzyprzychylniFreudowipodejmująsięstarańuzgodnienia
jegoustaleńzpowszechnieuznawanymikoncepcjamihumoru.Na
przykładGerardMattedowodzi,żemodelFreudowskimożemieć
sporodozaoferowaniawspółczesnymbadaczom,oiledostrzeże
sięjegozbieżnośćzjednązdominującychteoriiśmiechu-teorią
niespójności(Matte,2001).NaniwiepolskiejnaukiDowcipijego
stosunekdonieświadomościniedoczekałsięwyczerpującegoopra-
cowania,choćnaturalniewzmiankująonimpraceprzeglądowe
poświęconebadaniomnadhumorem(por.np.Dziemidok,2011).
WobecpowyższegoFreudowskiekoncepcjedowcipu,komiki
ihumorudomagająsięgruntownejanalizy,któraotworzypole
dlakonstruktywnejkrytykilubewentualnegodialoguzinnymi
teoriami.Niniejszestudium,choćpodejmujesiętegozadania,
marównieżpewnewyraźneograniczenia.Możnasłusznieprzy-
puszczać,żehipotezywysuwaneprzezFreudawDowcipieijego
stosunkudonieświadomościstanowiąprzyczynekdozagłębieniasię
wpsychoanalityczneujęciekategoriiestetyki.Skądinądwiadomo,
żezgodniezmyślątwórcypsychoanalizyistniejezależnośćmiędzy
12
