Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niczegonieknuję,panieaspirancie.Taktylkosobie
rozmawialiśmyowszystkimioniczym.
–Taktylkosobierozmawialiście–powtórzyłwolno
mojesłowa.–Nomyteżsobietylkorozmawiamy,
prawda?Rozumieszteraz,jaktojest.Jawidzęciebie
znimiiprzychodząmidogłowypodejrzliwepomysły,oni
widząmnieztobąiwyciągająpodobnewnioski.Bardzo
sięcieszę,Żabikowski,żeudałomisięzasiaćwątpliwość
wwaszychstosunkach.Bardzomnietocieszy,lubięsobie
czasamisprawićprezent.–Uśmiechnąłsię,pokazując
dwarzędypożółkłychodtytoniuzębów.–Ateraz
spierdalajnaspacerniak!–syknąłmiwprostdoucha,
awjegoźrenicachbłysnęłocośzimnegoiostrego.
Rozległsięznajomysygnałoznajmiający,żeczas
pobytunaspacerniakudobiegłkońca.Kiedyskazańcy
zaczęliformowaćkolumnę,podszedłdomnieCzarny
ikonspiracyjnieszepnął:
–Toniewyglądałociekawie,alejaniewnikam,
cołączycięzmundurowymi.
–Nicmnieniełączy–odparłemnaprędce.–Nie
mażadnegoukładu,totylkogra,ajejcelemjest
zniszczyćmojedobreimię.
Czarnykiwnąłgłowąwtakisposób,jakbyniedokońca
wierzyłmoimsłowom.
–Ważne,przyjacielu,jestto,żebynieucierpiałnatym
naszwspólnyinteres.Pamiętajodłucie.
Urodzinowynumerek.Zapamiętałemnazawszeten
dwudziestydziewiątylistopada,wktórymdatazbiegłasię
zliczbaminamojejwięziennejbluzie.Gdybyniesugestia
Suchegoisytuacje,któretegodniasięwydarzyły,pewnie
tendzieńmignąłbywmoimżyciorysiejaksetkiinnych
bezbarwnychdni.
Urodzinowynumerektoja–więzień29-11.
NiewątpliwieSzumskimiałswójudziałwkreowaniu
mojejprzyszłości.Poniekądosiągnąłto,cochciał,ale
wyświadczyłmirównieżpewnąprzysługę.Znienawidzony
