Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nie,toMaureenzaptekinapewnojedlaciebieprzerobi.
Znacznielepiejradzisobiezmaszynądoszycianiżja.
GdyHollywpośpiechurozerwałapapierizobaczyła
skrzętniezłożonywkosteczkękawałekdżinsowego
materiału,jejserceażpodskoczyło.Wlepiławzrok
wleżącąprzedniąparęspodni.Czynaprawdępotych
wszystkichmiesiącachignorowaniapróśbrodzice
wkońcupostanowilijejwysłuchać?Dłonietrzęsłyjejsię
zpodniecenia,kiedychwyciładżinsywpasieirozwinęła
jejednympłynnymruchem.
Iwtedyzamarłazrozczarowania.
–Jakcisiępodobają?Wiem,żetoniete,ojakichciągle
opowiadasz,noiniesącałkiemnowe,alemyślę,
żemogącijeszczedługoposłużyć.Szwymająmocne,
atampodtymiłatamisątylkomaleńkiedziurki.
Łaty…Sporefragmentydenimuprzepadłypod
kawałkamiwielobarwnych,wzorzystychtkanin
ponaszywanychwprzypadkowychmiejscachnacałej
długościspodni,odpasaażponogawki.Znaczniepóźniej
zdałasobiesprawę,żełatniemogłobyćwięcejniżpięć
lubsześć,alewjejnastoletnichoczachbyłyichdziesiątki
nacałychdżinsach.Połowaznichwyglądała,jakby
wyciętojezubrańdlaprzedszkolaków,aprzynajmniej
jednamiaławzórwpluszowemisie.
–Możeprzymierzysz?–zasugerowałamatka.–
Sprawdzimy,czypasują.
Hollygapiłasiębezsłowanatoszkaradzieństwo.
Comiałazrobić?Wżadnymwypadkuniechciałazranić
uczućmatki.Znającżycie,spędziłaostatniepółroku,
wyszukująckolorowemateriałynatenieszczęsnełaty.
Aleodsamegopatrzeniachciałojejsiępłakać.Zmusiła
siędouśmiechu,staranniezłożyładżinsyirzuciła
jezpowrotemnałóżko.
–Tylkowezmęprysznic–powiedziała.
Twarzmatkispochmurniała,apoczuciewinyścisnęło
