Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
widowiskowerozpiętesąmiędzyrytuałemiobrzędem
zjednejstrony,ateatremzdrugiej;międzysferąsacrum
asferąprofanum.Dlategoteżterminy„obrzęd”,„teatr
obrzędowy”,wreszcie„teatr”wymagająuściślenia.One
właśniebędąstanowiłypodstawęprzyjętejwksiążce,
roboczejipodkreślamrazjeszcze,niewpełni
wyczerpującejklasyfikacji.
Zaobrzędyuznajęzatemtakiedziałaniaspołeczne,
którychcelemjestchęćzbliżeniasiędobóstwa,
nawiązaniaztymbóstwemkontaktuwceluoddania
muczciiuzyskaniajegoprzychylności,atakżeutrwalanie
iwzmacnianiewyobrażeńiwierzeńreligijnychoraz
zaspakajaniepotrzebyjednościitożsamościgrupy
społecznej.Wobrzędziewystępująrytuałyocharakterze
sakralnym.Wdziałanieobrzędowezaangażowani
sąwszyscyjegouczestnicy,niemarozbicianatych,
którzyodtwarzająitych,którzyoglądają.Wobrzędzienie
maaktorówiwidzów–sąuczestnicy,którychczęść
może,choćniemusi,przywdziewaćkostiumy.Ludzie
wkostiumachwywodząsięzokreślonychgrup
społecznych,ichdziałaniawczasieobrzędumusząbyć
zgodnezustalonymwzorcem,niemająoniprawa
dojakiejkolwiekswobodytwórczej.Wczasieobrzędu,
zgodniezprzekonaniemuczestników,dokonujesięakt
wcielaniaopowieści,mitu,świętejhistorii,niezaś
odtwarzania.Widowiskoobrzędowejestelementem
wspólnotowegoświętowania.Potrzebaświętowaniajest
takstara,jakczłowiekijegokultura.Możenawetstarsza.
Widowiskaobrzędowebyłynierozerwalniezwiązane
zestworzonymprzezczłowiekamodelemświętowania,
uzupełniałytoświętowanie,nadawałymusens.Ale
ponieważświętowaniezdajesiębyćstarszeniżczłowiek,
przetoiwidowiskamutowarzyszącesięgaćmusząswymi
korzeniamiznaczniegłębiejniżpoczątkiczłowiekaijego
kultury.
„Karnawałszympansówniejestniczyminnym,jak
pierwowzorem«wydarzeń»świątynnychiteatralnych.
Wartowyjaśnićiodnotowaćjegonastępującecechy:
1.Spotkaniesięniepojedynczychosobników,leczgrup,
