Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
różnictradycjetezostałyomówionewjednymrozdziale.
Wydajesiębowiem,żepodstawowysenstychwidowisk
jestpodobny.
Częśćopatrzonatytułem
WświecieuczniówBharaty
przynosiomówieniadwóchtradycji,którychkorzenie
wywodząsięzkręgutradycyjnejhinduskiejwiedzy
onaturzeklasycznegoteatru,zawartej
wfundamentalnymdzieleteatrologicznymstarożytnych
Indii,czyliwlegendarnej
Natjaśastrze
(Traktat
oteatrze)1.
Wczęścitejomówionezostałytradycjabhagawatamela
natakaoraztradycjakudijattam.Widowiskatradycji
bhagawatamelanatakaprzedstawianesąwspółcześnie
wjednejtylkoświątyni,aściślejwprzyświątynnejosadzie
onazwieMelattur,leżącejnaterytoriumpołudniowo
indyjskiegostanuTamilnadu.Bhagawatamelanataka
jesttypowymteatremświątynnym,któregokonwencje
wywodząsięwprostejliniizestaroindyjskichkonceptów
natematsztukiteatru.Podobniejestwprzypadku
pochodzącejzestanuKeralatradycjikudijattam.
Widowiskategoteatruprzedstawianebyły
whinduistycznychsanktuariach,anaświątynnych
widowniachzasiadaliwyłącznieprzedstawiciele
najwyższychspołeczności.Wobuprzypadkach
najistotniejszymsensemzdarzeniawidowiskowegobyła
kreacjarzeczywistościodszczegółowionej,czylitakiej,
któraniejestanirzeczywistościąświatabogów,ani
rzeczywistościąmaterialnegoświataludzi.Rzeczywistość
klasycznejscenyobutychtradycjijest,jakchcehinduska
estetykateatralna,esencjąrzeczywistości,
rzeczywistościączystą.Niecoszerszeomówienietego
konceptustarożytnychHindusówznalazłosięwdalszej
częściksiążki.
Teatropuszczaświątynię
totytułkolejnejczęści,
wktórejprzedstawionezostałytradycjeteatralne
czerpiąceinspiracjęzarównozsanskryckiegoteatru
świątynnego,jakiżywiącesięinspiracjamizkręgu
tradycjiludowych,dalekichodwzorcauznawanego
zaklasyczny.Sątotakżetradycjewychodzącejuż
