Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
■
Tam,gdzietowarpodporządkowujewszystkoswej
władzy,niemożliwajestofiara.Wświecietowarurzeczy
muszązachowaćswojemiejsce,botylkowtedyich
wartośćmożebyćjednoznacznieokreślona.Znajdująsię
wnieustannymruchu,wciążzmieniająwłaścicieli,ale
pozostają„sobą”;tylkodlategomogąstanowićprzedmiot
pożądania,żenicniejestwstanieichzastąpić.
Tymczasemofiarawymagasubstytucjiwłaśnie;coś,
copoświęcam,jestcennedlatego,żewmiejscetego,
coofiarowane,pojawiasięcośinnego.To,copoświęcam,
ginie,to,wimięczegoowo„coś”zostałopoświęcone,
żyjenadal.Wrzeczywistościskrajnegosprowadzenia
człowiekadorangi„towaru”,zadrutamiobozu
koncentracyjnego(pozbawionytożsamościwięzień,
sprowadzonydonumeruwytatuowanegonaskórze,jest
„towarem”pozyskanym„zadarmo”przezoprawcę
dowykonaniapracy,anastępniedofizycznej
eksterminacji),nadziejaodżywazasprawąofiary.Ofiara
MaksymilianaKolbegowzastępstwieinnegowięźnia
unicestwiaświatbezwzględnejdominacjitowaru.Wnim
bowiemniemożliwyjestówaktheroicznegozastępstwa.
Towarnieznosiwszakheroizmu,boheroizmoznacza
przekroczeniewszelkichmiar,atesąniezbędnedla
funkcjonowaniatowaru.„Ludzkakulturajestkulturąofiary
orazzwiązanegozniąaktuzastępstwa:baran,którego
rogizaplątałysięwkrzakach,zajmiemiejsceIzaaka.
Symbolicznasubstytucjalubmetamorfoza:totemzajmuje
miejsceludzkiejofiary,człowiekzamieniasię
wzwierzę”17.
