Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zszyćskóręnajejgłowie,lekarzemusieliczęściowozgolićjejwłosy.
WdomuAngiezgoliłaresztę.JednakNewHolsteinniebyłomiejscem,
wktórymkobietynosiłytegorodzajufryzury,sąsiedziAngiezaś
należelidoludzi,którzychcielibywiedzieć,dlaczegotozrobiła.
Mieszkalinacichej,zadbanejulicy,wydawałosię,żeniktnie
wychodzitunigdynazewnątrz,ajednaknawszystkichpodwórkach
panowałwzorowyporządek,akiedyktośwyprowadzałnaspacerpsa,
czułnasobiewzrokwszystkichmieszkańców.
Angiechciałamieszkaćgdzieś,gdzieniktbyjejnieznałaninie
interesowałsięjejwłosami.Przeniosłasięwięcdonajbliższegomiasta
izostałakelnerką,jakjejmama.
Milwaukeebyłonijakimmiastemoniskiejzabudowie,nadktórą
górowałykościelnewieże.Naddrogamizalegałciężki,drożdżowy
zapachzbrowarów,odktóregokierowcomłzawiłyoczy.
Angiedostałapracęwcentrum,zostałakelnerkąwSafeHouse,
szpiegowskiejrestauracjitematycznej,któradziałałaodlat
sześćdziesiątychubiegłegowieku10.Gościewchodzilidolokaluprzez
„tajne”wejścieukrytewbocznejalejce.Tużzadrzwiamiznajdował
sięmały,pozbawionyokienpokójzkominkiem,gdziesekretarka
ubranajakMoneypennyzwczesnychfilmówoJamesieBondzie
poddawałaich„przesłuchaniu”,obejmującemutaniec,ruchykarate
ihula-hoop.
Wkońcuprzechodziłosięzpokojudowłaściwejrestauracji
zeszklanymigablotami,wktórychwystawianoszpiegowskie
oznaczeniaikawałkiMuruBerlińskiego.PrzyMagicznymBarze
barmaniwyjmowalibanknotyjednodolarowezpomarańczyipodawali
słodkiedrinki,jakspecjalnośćSafeHouse,czyliGreatSpytini.
PodobniejakinnekelnerkiwSafeHouse,Angiemusiałanosić
wpracyszarawaryinauczyćsięnapamięćzwrotów,którymi
posługiwałasiępodczasrozmowyzgośćmi.
–Witajcie,szpiedzy11–mówiła,podchodzącdostołu.–Pomogę
wamdziśwrealizacjiwaszejmisjiżywnościowej.
Oprócztegoużywałafrazwrodzaju:
„Otowaszabrońmasowejkonsumpcji”(sztućce).
„Czymogępozbyćsiędowodów?”(Czymogęzabraćtalerze?)
