Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
starożytni”,zdecydowanieodsyłamdoświetnejHistoriiśmiechu
idrwinyGeorges’aMinois,najobszerniejiwsposóbzupełnie
nieoczywistyopisującegoprzedewszystkimantykiśredniowiecze.Nie
bezulgiprzyznajęsiędokorzystaniazeswobody,jakądajeesej,
cooznacza,żeniemuszęprzywoływaćnajważniejszychteorii
komizmu;powstałoichponadsto(i,jakpisałBoy,przypominająrasy
psów–nierazbardzoodsiebieodmienne,ajednakmieszczącesię
wzbiorze„pies”).Powołujęsięnanie,gdytrzeba,aleraczejodsyłam
doźródeł.Podobnieniestarałamsięprzedstawiaćhistoriipolskiego
kabaretuczykomediifilmowej–zjednegoidrugiegozasobu
oczywiściekorzystam,aledziedzinytemająswoichznakomitych
kronikarzy,zktóryminiekonkuruję.
Używamteżczęściejterminu„humor”niż„komizm”,przyczym
jakohumorwzależnościodkontekstutraktujęzarówno„to,
cowywołujewesołość”,jaki„wrażliwośćnato,cośmieszne,instynkt
śmiechu”.Niejednoznacznamateria,naktórejtutajpracuję,sprawia,
żetrudnojestrysowaćostregranice.Wkońcujednostkęokreślającą
poczuciehumoruudałosięwprowadzićtylkoEdmundowi
Niziurskiemu–wSposobienaAlcybiadesadojegopomiarówużywał
„leców”.
Oczywiściektośmożezapytać,czyprzypadkiemniechciałam
napisaćpoprostuoswoichulubionychskeczachiczytoosobista
preferencjaniestoizadoboremtematów.Zpewnościątowarzyszyła
miwielokrotnietakapokusaikilkarazypozwoliłamsobienawybór
bardzosubiektywny.Jakowzórpotraktowałamobszernypassus
zOkomizmieBohdanaDziemidoka,gdzieautorzdecydowanie
więcejmiejscaniżinnymprzykładompoświęciłfilmowiMysz,która
ryk
nę
ła,izapewnezajegodecyzjąstałzwyczajniefakt,żeuznał
gozawyjątkowozabawny.Ślademmojegoznakomitegopoprzednika
postanowiłamwięcniepowstrzymywaćsięnadmiernieprzed
wspominaniemoZajączkuSzareUszkoiskeczuŁyżkiCzyliChilli
