Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1
Szokbyłtakogromny,żewłaściwieniepamiętamzbyt
dobrzetychkolejnychdnipowydarzeniachnad
zalewem.Gnanipanikąiprzerażeniemwróciliśmyprzed
czasemdodomów,tłumaczącmętnierodzinom
ipartnerom,żeweekendowaimprezazjakichś
obiektywnychpowodówsięnieudałaimusieliśmy
wrócićwcześniej.Toutkanenaszybkowyjaśnienie,
żektośsiępomyliłzrezerwacjąwilli,przez
cowrezultacieskróciliśmynaszwyjazd,narazie
wystarczyło.
Niewiem,jakpozostaliznaszejgrupy,ale
japrzeżyłemwtedynajgorszedniwmoimżyciu.
TragicznedoświadczenieśmierciSewerynaoraz
świadomość,żeniepomogliśmymunaczas,boprzez
bierneobserwowanierzekomegożartupozwoliliśmy
losowibezpardonoworozprawićsięzjegożyciem,nie
dawałomispokoju.Niemogłemjeść,niemogłemspać,
niemogłemnormalniefunkcjonować.
Dopókitamtejnocywekrwikrążyłyalkohol
iadrenalina,niedokońcazdawałemsobiesprawęztego,
cosiętakwrzeczywistościstało.Bezrefleksyjnie
poddałemsiędecyzjomspanikowanejgrupyludzi.Ale
dopieroteraz,gdyemocjejużopadłyizostałemsam
zeswoimimyślami,zrozumiałem,jakiegoczynusię
dopuściliśmy.
Niewiem,jakinnifunkcjonowaliwtymsamymczasie,
boniemiałemnawetkrztyodwagi,żebyzadzwonićczy
chociażnapisaćwiadomośćzzapytaniemoich
samopoczucie.
Wciążzadawałemsobiepytanie,jakdotegomogło
dojść?Ichodziłominietylkoosamąśmierćnaszego
przyjaciela,aleprzedewszystkimopodjętąprzeznas
