Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ1
TymrazemGinawiedziała,żeśni.Pamiętałatendzień
bardzodokładnie,chociażchodziławtedydotrzeciejklasy
podstawówki.Jejmatkanigdyniebyłazbytwylewna,ale
jednocześniezawszestawałanawysokościzadania.Tak
samobyłozewszystkimiwystępami,których
dziewczynkabałasięjakognia.Nieznosiła,gdyludziena
niąpatrzyli,denerwowałasię,więcmyliłatekst,
awkonsekwencjizawszechciałazewstyduzapaśćsię
podziemię.Iterazniebyłoinaczej.
–Regino,toprzecieżkrótka,bardzołatwakwestia.
Wiem,żepotrafiszrecytowaćzpamięcidługiewiersze,
więcwczymkłopot?–zapytałamatka.
–Wstydzęsię–powiedziałacichodziewczynka.
–Wstydtodziwneuczucie.Jakbysięnadnim
zastanowić,właściwieniemażadnegosensu,moje
dziecko.
–Dlaczego?
–Bocóżcięobchodzi,comyśląotobieinniludzie?
Jeśliktośmaztobąproblem,tojegoproblem.
Rozumiesz?–MatkaprzykucnęłaprzedGiną.
Precyzyjnymiruchamiwypielęgnowanychdłonipoprawiła
córceprzekrzywionączerwonączapeczkę,symbolizującą
wprzedstawieniurolęmuchomorka.
