Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WYKŁAD1
Monologwewnętrzny
Każdegodnia,przezwielegodzintoczysięwewnętrzna
rozmowaczłowiekazsamymsobą:komentujewmyślach
bieżącewydarzenia,zanurzasięwewspomnieniach,
analizujeproblemy,zadajepytania.
Treśćmonologuwewnętrznegoodzwierciedlasposób,
wjakiczłowiektraktujesamegosiebie.Możebyć
wyrozumiałyalbowymagający,akceptującyalbo
kwestionujący,pełenzaufaniaiwiaryalbonieufny.Może
koncentrowaćsięnazaletachlubwadach,klęskachbądź
sukcesach;możedodawaćsobieotuchyalboodbierać
nadzieję.
Człowiekjesttakprzyzwyczajonydoswojegomonologu
wewnętrznego,żeczęstoniezdajesobiesprawyzjego
treści.Możemyjednakbeztrudusobieuświadomić,
codosiebiemówimy,skupiającnanimuwagę.
Tworzeniegotobardzoszczególnezachowaniewobec
samegosiebie.Najczęściejzachowujemysiętak,jak
nauczyliśmysięiprzywykliśmyzachowywać.Ludzie
rzadkostarająsięwięccelowoiświadomiewpływać
nato,codosiebiemówią.Rzadkoteżprzychodzi
imdogłowy,abypoddaćkontrolisposóbtraktowania
samychsiebie.Amożnatozrobić.
Chociażtreśćwewnętrznegomonologuzależywdużej
mierzeodtego,coczłowiekakuratrobi,codziejesię
znimiwokółniego,tojednakwieletekstówwowym
monologusiępowtarza.Sątamzdania,którepojawiają
sięodlatwniezmienionejformie.Dotycząone
najczęściejobrazuwłasnejosoby,atakżewłasnychpraw
iobowiązków.Naprzykład:
–Jestempiękna,inniludziezawszezwracająnamnie
uwagę.
–Jestemmałobłyskotliwy.
–Jestemsłabszyfizycznieodinnych.
–Mamzdolnościmatematyczne.
