Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
16
CzęśćI.Przywództwoworganizacjach
Jeśliidzieobadaniakwestionariuszowe,tospośród12osóbbiorącychwnich
udział,tylkojednaosoba(B.Wildstein)odmówiławypełnieniawszystkichpięciu
kwestionariuszy,alewzięłaudziałwbadaniachzapomocąwywiadupogłębionego.
Zkoleiinnaosoba(J.Dworak)odmówiławypełnieniatycharkuszy,któredotyczyły
cechosobowościowych.Innewypełniła.Pierwszyzkwestionariuszybadałnakiero-
wanie„nazadania”vs.„naludzi”.Drugidotyczyłczęstotliwościpodejmowanych
czynności/decyzji,takich:Dajękażdemupracownikomswobodęcodosposobureali-
zacjipowierzonychzadań,PozwalamkażdemupracowaćwewłasnymtempieczyPozwa-
lamzespołowinaustaleniesposobuwykonaniazadaniaetc.Celemkolejnegobadania
kwestionariuszowegobyłoustalenie„styluzarządzania”wedługHenry)egoMintz-
berga:sztuka-rzemiosło-nauka,natomiastcelemkwestionariuszyczwartegoipią-
tegobyłozbadaniecechosobowych(np.pewnośćsiebie,upór,inteligencja,tolerancja,
charyzmaetc.),któresąistotnedlabadanychorazwskazanychprzeznichumiejęt-
nościzarządczych(np.kreatywnośćczyumiejętnościtaktownegopostępowania,
szybkiegopodejmowaniadecyzji,precyzyjnegookreślaniazadań,organizowaniapra-
cywłasnej,organizowaniapracyinnych,przekonywaniaetc.).
Każdyzwywiadówmiałscenariuszwpostaciprzygotowanych29pytań(por.zał.5;
wywiadpogłębiony).Jednakkażdazprzeprowadzonychinagranychrozmówprze-
biegałainaczej.Wynikałotoprzedewszystkimzcharakterubadanejosoby,jejtem-
peramentu,atakżewagi,jakąprzywiązywaładotreścizawartychwposzczególnych
pytaniach.Wtrakciebadaniauznawałem,czybardziejinteresującebędziepozwolić
rozmówcy,byrozwijałwątkipoboczne,któremiałymałyzwiązekzzadanympyta-
niem,czyteżraczej„dyscyplinować”rozmówcęiprosićoodniesieniesiędoistoty
pytania,uznając,żeniematoistotnegozwiązkuzmoimibadaniami.Zasprawą
wzmiankowanegoscenariuszaustalałem,codlabadanychjestistotąprzywództwa,
jakjedefiniują,jakiecechyprzywódczeuważajązanajistotniejsze,jakiezadania
wpracyosobyzarządzającejuważajązanajważniejsze.Pytałemocechy,wjakie
winienbyćwyposażany„idealnymenedżer”,jakradząsobiezkonfliktamiijaknego-
cjują,jakieformykomunikacjipreferująwpracymenedżerskiej,którezasobyorgani-
zacjiuznajązanajistotniejsze,czyotoczenieorganizacjijestwichopiniiszansą
czyzagrożeniem,jakiewartościpreferują,zarządzającorganizacją,jaksobieradzą
zestresem,cobyłodlanichmotywacją,bystanąćnaczeleorganizacjimedialnej.
Ponadto,couważajązaswójnajwiększysukces,acozanajwiększąklęskęorazczy
uważająsięzasternikówmedialnych.Pytałemteż,czywpracyzpodległymsobie
zespołemmedialnymwykorzystująmetafory,porównania,jakieśokreślenia.
Właściwietenszóstyrozdziałmógłbybyćosobnąksiążkąijeżelikomuśniechce
sięczytaćcałejmonografii,achciałbywiedzieć,cowniejjestistotnego,tomógłbysię
ograniczyćdolekturyrozdziałuszóstego.Jakoautorcałościbyłbymcokolwiekroz-
goryczony,żektośodrobinęlekceważymójwysiłek,alewiem,żewewspółczesnym
świecieczastojedenznajbardziejdeficytowychtowarów.
KsiążkakończysiękrótkimPodsumowaniemorazjeszczekrótszymZakończe-
niem.WPodsumowaniuprezentujęskondensowanewynikimoichbadań.Przedsta-
wiamsześćkategoriisternikówmediów,któreudałomisięwyodrębnić,wskazuję
