Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nasteżnarażasz.Itozadarmochę.
–Niechcięotogłowanieboli–odpowiadała
Babunia.–Wiem,corobię.
–Służpanuwiernie,tociwgębępierdnie!
–Dziśoni,jutromy.
Różaprzypomniałasobiewtedyswojąprzedwojenną
rodzinę.Każdegopokolei,gdziektosiedziałprzystole
udziadkówwkuchninaGoldhammera.Dziadek
NathanibabciaRywka,mama(Ruth)itata(Rudek),
eleganckiwujekHesio,wujekSalek,któregonie
pamiętała,aleprzystoletakczęstoonimmówiono,
jakbyznimitambył,jejukochanapięknaciociaRena,
wujekNusek,którywszystkimprzerywałiniemógłani
chwilispokojnieusiedziećnamiejscu,uśmiechnięta
ciociaWelaijejnarzeczonyNatek,takprzystojnyjak...
właściwienieznałanikogo,ktobyłbyażtakprzystojny.
Przekrzykiwalisię,gestykulowali,sztućceuderzały
otalerze.Jedlinożamiiwidelcami,aniejakBabunia
ijejrodzina,wszystkotylkołyżką.Różateżwolała
łyżką,botakprościej.
MiałazostaćwBorkunadłużej,alepotrzechdniach
spakowałysięzBabuniąiwróciłydoKrakowa.
Byłtylkojedenkluczdomieszkaniaileżałpod
wycieraczką.Babuniaostatniowkładałagotam,żeby
zawszektośzrodzinyzBorkumógłwejść.Różynie
wolnobyłopodchodzićdodrzwi,zwłaszczagdybyktoś
donichpukałalbowniewalił.Pamiętała,żemawtedy
jaknajszybciejschowaćsiępodstół.Przećwiczyła
tozBabuniązarazpoprzyjeździezTarnowa.
Aleterazniktniepukałaniniewalił.Jakmiała
słyszeć,żektośpodniósłwycieraczkęiwyjąłklucz?
Usłyszaładopierojegochrobotwzamku.Pewnie
tocórkaBabuni.
Klamkaposzławdół.Różaprzedlustremzdążyła
tylkoodsłonićzwłosówdółtwarzy.Otworzyłysiędrzwi
izobaczyławnichstarą,siwąkobietę.
